لحظه نزدیک به شکستن گردن مربی ذوب‌آهن! (عکس)

عبداللهی: این هنر عکاس بود که صحنه را شکار کرد؛

مربی ذوب‌آهن درباره شادی گل جالب سرمربی این تیم با او پس از گل صحبت کرد.

به گزارش "ورزش سه"، حمید عبداللهی درباره پیروزی ذوب‌آهن مقابل استقلال به خبرنگار ما گفت: می‌دانستیم که استقلال از یک برد آمده ولی از قبل هم مشکلاتی داشته است. مطمئن بودیم که آنها بازی را تهاجمی شروع می‌کنند. تجربه‌ای که از بازی با آلومینیوم داشتیم، این بود که غافلگیر نشویم. در نیمه نخست استقلال را کنترل کردیم و سعی داشتیم راه‌های رسیدن به گل را ببندیم و بازی را کنترل کنیم.

یکی، دو موقعیت گیر استقلال آمد ولی خط دفاع ما خوب کار کرد. در نیمه دوم تلاش کردیم تا استقلال بالاتر بیاید و پس از آن از فضاها استفاده کنیم. یک جابجایی در زمین انجام دادیم و توانستیم از نظر مالکیت هم شرایطمان را نسبت به نیمه نخست بهتر کنیم. با صحبت‌هایی هم که بین نیمه شد، رفتیم تا با توان روحی بالاتر بازی را ببریم که خدا را شکر این اتفاق افتاد.

پس از دریافت گل اول سازماندهی آنها بهم ریخت و ما هم استفاده کردیم. از فضاهایی که بیشتر شد، بهره بردیم و توانستیم به گل‌های بعدی برسیم. فکر می‌کنم از نظر فیزیکی در نیمه اول و از نظر تاکتیکی در نیمه دوم بازی خوبی بود. استقلال خیلی خوب از عرض استفاده می‌کرد ولی ما راه‌های ارسال را بسته بودیم.

ما در همه بازی‌هایی که گل می‌زنیم این صحنه خوشحالی رقم خورده است. در بازی با تراکتور و پرسپولیس هم این اتفاق افتاد ولی شاید شکار نشد، اما مقابل استقلال این صحنه را عکاسان عزیز و زحمتکش شکار کردند. همیشه این شادی بوده و آقای ربیعی پس از گلزنی به سمت نیمکت می‌آید و من هم سمت ایشان رفته‌ام. این خوشحالی همیشه جدید نبود.

گردنم در آن صحنه کاملا برگشت و در حال شکستن بود (با خنده). حتی به دکتر تیم هم نشان دادم. این خوشحالی گل برای تمام مسابقات است و این سری ذوق هنری عکاسان بود که ثبت شد.

واقعیت، این نتیجه را نه. ما دو هفته بسیار سخت پس از بازی با آلومینیوم گذراندیم. گل اول آلومینیوم ما را غافلگیر کرد و در ابتدا شرایط اینطور نبود که بازی چهار بر صفر شود. پس از گل اول هم از هوش خودشان استفاده کردند و گل‌های بعدی هم روی تفکر تاکتیکی و اینکه ما بالا بازی می‌کردیم، زدند. ما دو هفته سخت از نظر تمرینی و روحی روانی گذراندیم ولی آمدیم تا بازی جان‌داری مقابل استقلال انجام بدهیم و راه تقابل هم می‌دانستیم. فکر نمی‌کردیم این نتیجه شود و شاید به یک هیچ یا نهایتا دو بر صفر قانع بودیم، اما خدا را شکر برد مهمی کسب کردیم.