ترکیه برای رسیدن به یک تصمیم قاطع از سوی آلمان در مورد فروش جنگنده یوروفایتر، مسیر دشواری در پیش رو دارد و صدور مجوز تایید، پیچیده‌تر از آن است که مقامات آنکارا تصور می‌کنند.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، چند روز از سفر اولاف شولتز، صدراعظم آلمان به ترکیه سپری شده، اما هنوز هم مشخص نیست که برلین برای همکاری دفاعی با آنکارا، چه نقشه راهی ترسیم کرده است.
شولتز در سفر به استانبول و در دیدار با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه تاکید کرد که ترکیه عضو ناتو است و قول داد در زمینه محصولات صنایع دفاعی همکاری بیشتری داشته باشد. با این حال، او حاضر نشد به طور واضح درباره هواپیماهای جنگنده حرف بزند.
ظاهراً برلین برای رسیدن به یک تصمیم قاطع در مورد فروش جنگنده یوورفایتر به ترکیه، مسیر دشواری در پیش رو دارد و صدور مجوز تایید، پیچیده‌تر از آن است که مقامات آنکارا تصور می‌کنند.
یوروفایتر تایفون تولید مشترک آلمان، ایتالیا و اسپانیا است و یک کشور خارجی تنها در صورتی می‌تواند این سلاح را خریداری کند که هر سه تولیدکننده اعلام رضایت کنند. مقامات ترکیه توانسته‌اند مادرید و رم را راضی کنند اما پیداست که برلین هنوز هم تردید دارد.
ترکیه در شرایطی برای خرید یوروفایتر اروپایی ابراز تمایل کرده که اولاً سه اسکادران جنگنده اف 4 این کشور مستهلک شده و به شدت به هواپیمای نو نیاز دارد. دوم این که مشخص نیست تحویل محموله 42 فروندی جنگنده‌های اف 16 ساخت لاگهید مارتین آمریکا به ترکیه، چقدر طول خواهد کشید. چرا که کنگره آمریکا، پس از کش و قوس بسیار و بر اساس یک معامله سخت حاضر به تایید مجوز فروش اف 16 به ترکیه شد و تحلیلگران می‌گویند: اگر اردوغان شرط تایید عضویت سوئد در ناتو را به موضوع اف 16 پیوند نمی‌داد، امکان نداشت که سناتورها و اعضای کنگره، تن به قبول چنین خواسته‌ای بدهند.
اردوغان حاضر است باج بدهد
به گفته رجب طیب اردوغان رییس جمهور ترکیه، این کشور در حال حاضر با آلمان 53 میلیارد دلار مبادله تجاری سالانه دارد و هدف گذاری 60 میلیارد دلار در سال، به راحتی قابل دستیابی است. به این ترتیب، آلمان مهمترین شریک تجاری ترکیه است و توسعه روابط اقتصادی بین آنکارا و برلین، برای دولت اردوغان اهمیت حیاتی دارد.
حالا، 3 و نیم میلیون نفر از شهروندان ترکیه مقیم آلمان هستند و هر سال 6 میلیون گردشگر از آلمان به ترکیه می‌روند و طبیعیست که این آمار و ارقام برای ترکیه حکم کیمیا را داشته باشد. اما به نظر می‌رسد موضوع خرید تسلیحات از آلمان، برای اردوغان کم اهمیت‌تر از موضوع روابط تجاری نیست.
در اثنای سفر شولتز به استانبول، یک بمب خبری در رسانه‌های ترکیه منفجر شد. خبری که از قول اوزگور اوزل رهبر حزب جمهوری خلق گفته بود: «اردوغان به شولتز وعده داده، همه آوارگان سوری و لبنانی را در ترکیه نگه می‌دارد. به شرطی که آلمان راضی شود یوروفایترها هر چه سریع‌تر به ترکیه فروخته شوند».
فخرالدین آلتون مسئول اطلاع رسانی نهاد ریاست جمهوری ترکیه، این خبر را تکذیب و اوزل را به دروغگویی متهم کرد. اما شواهد نشان می‌دهد که شولتز درباره این معامله، تصمیم نهایی را نگرفته است.
مکر دیپلماتیک شولتز در استانبول
صدر اعظم آلمان در استانبول و در برابر خبرنگاران، طوری درباره همکاری دفاعی آنکارا – برلین صحبت کرد که گویی مساله فروش هواپیمای جنگنده یک موضوع پیش پا افتاده است و هیچ اختلافی در این مورد وجود ندارد.
او اعلام کرد که ترکیه به عنوان یک عضو ناتو، به طور طبیعی می‌تواند محصولات دفاعی آلمان را خریداری کند. بر اساس همین سخنان بود که روزنامه فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ، اعلام کرد که شولتز رویکرد مثبت دولت آلمان در زمینه تامین تسلیحات ترکیه را به نمایش گذاشته است. اما واقعیت این است که منظور اصلی صدراعظم آلمان، چیز دیگری است.
ترکیه از آلمان فقط هواپیمای جنگنده یوروفایتر نخواسته و می‌خواهد موتورهای فرسوده و قطعات حساس تانک‌های خود را نیز از آلمان بخرد. همچنین برخی از انواع موشک، اژدر و تسلیحات و ادوات لازم برای نیروی دریایی ترکیه نیز در لیستی جای گرفته که از طرف وزارت دفاع ترکیه به طرف آلمانی داده شده است.
حالا سوال اینجاست: آیا آلمان حاضر است هر سه خواسته دفاعی ترکیه در حوزه هوایی، زرهی و دریایی را برآورده کند؟
به گفته منابعی که با میدل ایست آی صحبت کرده‌اند و از مذاکرات اطلاع دارند، آلمان به رغم برآورده کردن برخی از خواسته‌های دیرینه ترکیه، محدودیت‌های خاصی نیز در نظر گرفته است.
مقامات در برلین در اوایل این ماه گفتند که آنها به تایید فروش تسلیحات دریایی به همتایان ترکیه‌ای ادامه خواهند داد. برلین به وضوح به آنکارا اعلام کرد که آنها آماده پاسخگویی به نیازهای دریایی ترکیه هستند. اما فراتر از آن، هرگونه انتظار ملموس در زمینه‌های دیگر، مانند تسلیحات هواپیما، به عنوان یک توقع زیاده از حد قلمداد شده است.
شورای امنیت فدرال آلمان فروش تسلیحات ترکیه به ارزش 368 میلیون دلار را تایید کرده و این بسته فروش شامل 100 موشک ضد هوایی و اژدر برای نیروی دریایی ترکیه و همچنین قطعات مهم برای نوسازی زیردریایی‌ها و ناوچه‌های ترکیه است.
چرا آلمان تردید دارد؟
اولاف شولتز صدراعظم آلمان، یکی از حامیان اصلی رژیم صهیونیستی در یک سال گذشته بوده و آشکارا اعلام کرده که در مورد اسراییل و حماس، با اردوغان اختلاف نظر دارد. لذا انتظار می‌رود که صهیونیست‌ها، مخالف معاملات نظامی برلین با آنکارا باشند. البته علاوه بر مساله رژیم صهیوینستی، پای موازنه قدرت در مدیترانه و اروپا نیز در میان است.
یکی از مهمترین دغدغه‌های آلمان در مورد فروش هواپیمای جنگنده به ترکیه، مساله یونان است. شولتز اعلام کرده که از روابط اخیر آنکارا – آتن خشنود است. اما رسانه‌ها می‌گویند، هیاتی از دیپلمات‌های یونانی، از آلمان خواسته‌اند جنگنده یوروفایتر را به ترکیه نفروشد. چرا که تهدید علیه یونان خواهد بود.
در مورد ادوات زرهی نیز چالش دیگری وجود دارد. تحلیلگران آلمانی معتقدند که شولتز، حتی برای فروش موتور تانک و دیگر قطعات زرهی به ارتش ترکیه تردید دارد.
کارشناسان آلمانی، به هیات ترکیه‌ای گفته‌اند: می‌خواهیم تضمین کنید که از این تانک‌ها برای حمله به کشورهای دیگر استفاده نمی‌کنید و فقط برای دفاع در داخل است. ترکیه به دلیل استفاده از تسلیحات آلمانی مانند تانک‌های لئوپارد در حمله به خاک سوریه، مدت‌ها در فهرست نظارت آلمان قرار داشت. در نتیجه مذاکرات فنی با آنکارا را برای فروش 40 فروند جت جنگنده یوروفایتر تایفون به ارزش 5.6 میلیارد دلار، موضوعی نیست که در کوتاه مدت به نتیجه نهایی برسد.
ذکر این نکته نیز لازم است که به دلیل مخالفت برخی از احزاب ائتلاف دولت آلمان مانند حزب سبز، پیشرفت در این توافق کند بوده است.
