زاکانی: گفتمان کشور در خصوص صهیونیست‌ها یکپارچه است

شهردار تهران مواضع رئیس جمهور و وزیر امور خارجه در مورد رژیم صهیونیستی را صریح خواند و گفت: کشور در شرایطی قرار دارد که گفتمان ما پیرامون رژیم اشغالگر در سیاست و میدان، به گفتمان واحدی تبدیل شده و این بدان معناست که دشمن اگر بزند، می‌خورد و این را خودش هم می‌داند.

به گزارش جهان نیوز به نقل از فارس، علیرضا زاکانی شهردار تهران در نشست بصیرتی «گفتمان تراز» که در مسجد حضرت علی بی‌ ابی‌طالب(ع) قم برگزار شد، به تبیین اندیشه امامین انقلاب، ناظر به تحوّلات میدان و مباحث روز پرداخت و گفت: بصیرت، گمشدهٔ بسیاری از افراد در جامعهٔ ما است.

وی راه دستیابی به موفقیّت را بصیرت، آگاهی، اعتقاد، معرفت، اخلاص و ایمان دانست و در تعریف بصیرت گفت: بصیرت آن چشم بینایی است که سره را از ناسره تشخیص می‌دهد.

شهردار تهران به تبیین اهمیّت بصیرت پرداخت و با ارائهٔ تعریفی دیگر از بصیرت افزود: بصیرت عبارت است از ضرورتی که اگر کسی صاحب آن نباشد، دُچار غفلت و گمراهی می‌گردد؛ لذا‌ با نبود بصیرت، عده‌ای ممکن است نتوانند جبهه حق را از جریان باطل تشخیص دهند.
 

وی سپس به بیان تفاوت‌های موجود بین شهدای کربلا و توّابین پرداخت و با تاکید بر اینکه بصیرت‌داشتنِ بجا لازم است، اظهار کرد: توّابین هم مانند شهدای کربلا، هم قیام کردند و هم شهید شدند؛ اما فدائیان سیدالشهدا(ع) کجا و این‌ها کجا!

زاکانی ادامه داد: وقتی بوی فتنه می‌آید، فضا غبارآلود می‌شود و به قول امیرالمؤمنین علی(ع)، شناخت حقیقت سخت می‌شود.

۳ سطح اصلی بصیرت
وی سپس به شرح و توضیح سطوح مختلف بصیرت پرداخت و با اشاره به مهم‌ترین و ابتدایی‌ترین سطح آن گفت: داشتن یک جهان‌بینیِ دقیق و یک نگاه توحیدی برای تشخیص حق از باطل، گام اول برای داشتن بصیرت است.

نماینده سابق مردم قم در مجلس شورای اسلامی، گام دوم داشتن بصیرت را شناخت اصحاب حق و باطل بیان کرد و افزود: عُمق بصیرت وقتی بیشتر می‌شود که انسان به شناخت جبهه‌ها می‌پردازد؛ لذا اگر کسی گام اول را برداشت و فهم در شناخت حق و باطل داشت؛ ولی در همین گام اول معطّل ماند، باز هم در ابتدائیات کار مانده و نتوانسته عمیق عمل کند.

وی در بیان گام سوم داشتن بصیرت گفت: اگر کسی هم حق و باطل را شناخت و هم جبههٔ آن دو را، اینجا نیاز به گام سوم دارد و آن شناخت برنامه‌های جبهه حق و باطل است.

توقف ممنوع!
شهردار تهران افزود: اگر ما درک درستی از حق و باطل داشته باشیم، اجزا، عناصر و برنامه‌های آن را نیز شناخته باشیم، خودمان هم فعّال (نه منفعل) عمل کنیم؛ اما در نقطه‌ای بایستیم و توقف کنیم، باز هم حقّ مطلب را ادا نکرده‌ایم؛ زیرا اساساً جایی برای ایستادن نیست، باید برویم سراغ اینکه ببینیم چه تکلیف و وظیفه‌ای داریم.