دبیرکل کمیته ملی المپیک در حالی از کسب ۲۸ طلا در بازیهای آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا صحبت کرده که با نگاهی به شرایط کنونی ورزش ایران مشخص میشود فاصله زیادی با این عدد وجود دارد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، جلسه هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک روز گذشته با حضور وزیر ورزش و جوانان برگزار شد. مناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک پس از پایان این جلسه اعلام کرد: «بحثهای مختلفی مطرح شد و دنیامالی انتظارات خود از اعضای هیئت اجرایی را مطرح کرد. توقع بر این است که در بازیهای آسیایی 2026 ژاپن، جایگاه خود را نسبت به دوره قبلی (رتبه هفتم) بهتر کنیم و برای رسیدن به این هدف، باید کارهای زیادی انجام دهیم و بین 27 تا 28 و یا حتی بیشتر، مدال طلا بگیریم، چون رقبای سختی در پیش داریم و از ما جلوتر هستند. باید از برخی از کشورها مانند هندوستان و ازبکستان جلو بیفتیم و برخی از کشورها مثل بحرین و کره شمالی رقیب ما هستند و میخواهند به ما برسند.»
نگاهی به عملکرد ورزش ایران در ادوار گذشته بازیهای آسیایی میتواند وضعیت ورزش کشور را در سالهای اخیر به نمایش بگذارد. نکته مهم این است که آیا با توجه به زمان باقی مانده شرایط حال حاضر ورزش ایران، میتوانیم به 27 یا 28 مدال طلا در ناگویا برسیم؟
کاروان ورزشی ایران در بازیهای آسیایی 2022 هانگژو با 13 مدال طلا، 21 نقره و 20 برنز و مجموع 54 مدال در رده هفتم قرار گرفت. ایران در این بازیهای 13 مدال طلا را در 9 رشته والیبال (یک مدال)، ووشو (2 مدال)، کوراش (یک مدال)، پرتاب دیسک (یک مدال)، شطرنج (یک مدال)، صخرهنوردی (یک مدال)، کاراته (یک مدال)، کشتی آزاد (3 مدال) و کشتی فرنگی (2 مدال) به دست آورد.
21 مدال نقره ایران در این بازیها در تکواندو (3 مدال)، ووشو ( 4 مدال)، قایقرانی (2 مدال)، ژیمناستیک (یک مدال)، کوراش (3 مدال)، پرتاب دیسک (یک مدال)، اسکیت (یک مدال) کبدی (یک مدال) وزنه برداری (یک مدال) کشتی آزاد (2 مدال) و کشتی فرنگی(2 مدال) حاصل شد.
تعداد مدالهای برنز کاروان ایران نیز 20 مدال بود که در تکواندو (5 مدال)، تنیس روی میز (2 مدال)، شمشیربازی (2 مدال)،تیراندازی( یک مدال)، ووشو ( یک مدال) آبهای آرام (3 مدال)، کوراش (یک مدال) کبدی ( یک مدال) کاراته ( 2 مدال) و کشتی فرنگی ( یک مدال) به دست آمد.
کاروان ایران در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا با کسب 20 مدال طلا، 20 مدال نقره، 22 مدال برنز و مجموع 62 مدال ششم شد.
مدال طلا: کشتی فرنگی (2 مدال)، کشتی آزاد (3 مدال)، ووشو (2 مدال)، کاراته (2 مدال)، تکواندو (2 مدال)، وزنهبرداری (2 مدال)، دوومیدانی(2 مدال)، کبدی (2 مدال)، کوراش (یک مدال)، سنگ نوردی (یک مدال)، والیبال (یک مدال)
مدال نقره: ووشو (4مدال)، کاراته (3 مدال)، تکواندو (3 مدال)، وزنهبرداری (یک مدال)، دوومیدانی (یک مدال)، کوراش (یک مدال)، رویینگ (3مدال)، آبهای آرام (یک مدال)، شمشیربازی (یک مدال)، جودو ( یک مدال) و بسکتبال (یک مدال)
مدال برنز: کشتی فرنگی (2 مدال)، کشتی آزاد (یک مدال)، کاراته ( 3 مدال)، تکواندو ( 2 مدال)، وزنه برداری ( یک مدال)، کوراش (2 مدال)، روئینگ (یک مدال)، آبهای آرام ( 2 مدال)، شمشیربازی (یک مدال)، جودو (یک مدال)، تیروکمان (یک مدال)، بسکتبال سهنفره (یک مدال)، پنچاک سیلات (یک مدال)، تیراندازی (یک مدال)، تنیس روی میز (یک مدال) و واترپلو (یک مدال)
کاروان ورزشی ایران در بازیهای آسیایی 2014 اینچئون با 21 مدال طلا، 18 نقره و 18 برنز و مجموع 57 مدال در رده پنجم قرار گرفت.
مدال طلا: ووشو (یک مدال)، کشتی آزاد (4 مدال)، کشتی فرنگی (2 مدال)، وزنه برداری (یک مدال)، والیبال (یک مدال)، تکواندو (4 مدال)، کاراته (3 مدال)، دوچرخه سواری (یک مدال)، قایقرانی (یک مدال)، تیراندازی با کمان (یک مدال)، دوومیدانی (یک مدال)، تیراندازی (یک مدال)
مدال نقره: ووشو (2 مدال)، کشتی آزاد (یک مدال)، وزنه برداری (یک مدال)، تکواندو (2 مدال)، کبدی (2 مدال)، شمشیربازی (یک مدال)، دوچرخه سواری (یک مدال)، قایقرانی (2 مدال)، بوکس (2 مدال)، بسکتبال (یک مدال)، تیراندازی (2 مدال)، دوومیدانی (یک مدال)
مدال برنز: ووشو (یک مدال)، کشتی فرنگی (5 مدال)، تکواندو (یک مدال)، کاراته (2 مدال)، دوچرخه سواری (یک مدال)، قایقرانی (6 مدال)، بوکس (یک مدال)، تیراندازی با کمان (یک مدال)
کشتی، تکواندو، وزنهبرداری، ووشو، کاراته، روئینگ، آبهای آرام، تیراندازی، تیروکمان، دوومیدانی، دوچرخهسواری، شمشیربازی، اسکیت، بوکس، تنیس روی میز، صخره نوردی، ژیمناستیک، شطرنج، والیبال، بسکتبال، واترپلو، کبدی رشتههای مدال آور ایران در سه دوره اخیر بودهاند.
کشتی در بهترین عملکرد خود در سه دوره اخیر توانسته 6 مدال طلا در اینچئون به دست آورد و آیا در زمان باقی مانده میتوان 4 مدال طلا را بیشتر کرد؟ آیا کشتی تحمل این بار روانی را دارد؟
تکواندو که این روزها در اوج آمادگی است و در المپیک 4 مدال طلا کسب کرد توقعات را بالا برده است. این رشته در اینچئون 4 طلا کسب کرد که بهترین عملکرد سه دوره اخیر این رشته بوده است. اگر تکواندو بتواند این تعداد مدال را افزایش دهد باز هم فاصله زیادی با 27 مدال طلا وجود خواهد داشت.
وزنهبرداری که همیشه پای مدال آوری ایران بوده، از اوج فاصله گرفته و در هانگژو به یک نقره بسنده کرد. در دو سال باقیمانده تا ناگویا نیز بعید به نظر میرسد این رشته بتواند به جایگاهی برسد که سهم بالایی در تعداد مدالهای طلای ایران داشته باشد.
ووشو و کوراش اما شرایط خوبی دارند و در دو دوره اخیر روند ثابت کسب 3 مدال طلای خود را حفظ کردهاند و شاید بتوانند تعداد طلای خود را افزایش دهند اما با همه اینها باز هم شاید تعداد مدالهای کشتی، تکواندو، وزنهبرداری و ووشو به 20 طلا نرسد.
از اینجا به بعد باید روی بقیه رشتهها حساب کرد. تیراندازی و تیروکمان در دو دوره اخیر نتوانستهاند نتایج خوبی کسب کنند. تیراندازی مدال طلای اینچئون را نه تنها تکرار نکرد بلکه تنها به یک برنز بسنده کرد. تیروکمان هم بعد از مدال طلای اینچئون، در بازیهای آسیایی موفقیتی در کسب مدال طلا نداشت. روند نتایج اخیر این دو رشته از کسب مدال طلا در ناگویا حکایت نمیکند پس نمیتوان سهم زیادی برای این دو رشته کنار گذاشت.
قایقرانی این روزها به دو فدراسیون روئینگ و آبهای آرام تقسیم شده است. روئینگ به کسب طلا نزدیک است و شاید اگر این رشته درگیر جدایی از فدراسیون قایقرانی نمیشد، میتوانست برای ایران طلا صید کند اما با این شرایط باید در ابتدا مناظر تثبیت شرایط مدیریتی و انتخابات و ... در روئینگ بود بعداً در مورد مدال آوری آن صحبت کرد.
دوومیدانی و دوچرخهسواری در گذشته صاحب مدال طلا بودند ولی با توجه به شرایط این دو فدراسیون بعید است در خوشبینانهترین حالت بیش از 2 مدال طلا به دست بیاورند. تنیس روی میز و ژیمناستیک هم کار بسیار سختی دارند و گرفتن مدال طلا در آسیا چیزی شبیه معجزه است. اسکیت توانست در هانگژو خوش بدرخشد و یک نقره کسب کند و این امید است که در ناگویا طلایی شود.
والیبال این روزها حال و روز خوبی ندارد و با توجه به میزبانی ژاپنیها و روزهای خوب آنها بعید است که این بار بتوانیم پس از سه دوره مدال طلا کسب کنیم. بسکتبال نیز با توجه به حضور چین و ژاپن و روزهای بد این رشته در کشورمان بعید است به فینال نزدیک شود چه برسد به اینکه شانس طلا داشته باشد.
هندبال با حضور قطر، بحرین و خود ژاپن شانس چندانی برای کسب مدال طلا ندارد. بوکس هم از دوران اوج خود فاصله گرفته و در بهترین حال شاید بتواند شانس یک مدال طلا داشته باشد. جودو هم که اصلا حال و روز خوبی ندارد و نباید برای مدال طلا توقعی از این رشته رو به زوال داشت.
شمشیربازی شاید اگر به شرایط پایدار برسد ممکن است بتواند یک مدال طلا برای ایران به ارمغان بیاورد. کبدی در جاکارتا شگفتی آفرید و صاحب دو مدال طلا شد اما باید پذیرفت که تکرار این حماسه تقریبا غیر ممکن است. چه بسا که در هانگژو نیز شاهد بودیم که دو طلای ایران آب رفت و جای آن را یک نقره و یک برنز پُر کرد. با در نظر گرفتن جایگاه اورسجی در کنفدراسیون کبدی آسیا و جهان شاید یک طلا بهترین مدال این رشته در ناگویا باشد.
در مورد واترپلو نیز قطعا پیشبینی مدال طلا دور از ذهن است و روی کاغذ هنوز برای رسیدن به این مدال به زمان بیشتری نیاز داریم. کاراته هم این روزها با تغییر مدیریت همراه شده و نتایج خوبی در این چند وقت کسب نکرده و بعید است در بهترین حالت شانس بیش از دو مدال طلا داشته باشد. صخرهنوردی هم یک مدال طلا در دوره گذشته کسب کرده بود در بهترین حالت شاید بتواند همین مقام را تکرار کند.
در کنار همه این موارد نباید فراموش کرد که رقبای ما نیز در آسیا بیکار نماندهاند و با بهترین امکانات و برنامهریزی به دنبال درو کردن مدالهای طلا در ناگویا هستند.
کسب 27 یا 28 مدال طلا آرزوی تمام جامعه ورزش و مردم است اما ابتدا باید زیرساختها، بودجه ورزش کشور، وضعیت مدیریت و برنامه ریزی فدراسیونها و از همه مهمتر بحث زمان را در نظر بگیریم. آیا امروز در فدراسیونهایی که روی مدال آنها حساب کردهایم شاهد این موارد هستیم؟ وقتی بعد از گذشت سه ماه از المپیک همچنان برخی از رشتههای ما اردوی خود را به صورت مناسب آغاز نکرده یا درگیر انتخاب کادر فنی و اختلافات داخلی هستند، چگونه میتوان روی تعداد مدالهای زیاد طلای ایران حساب باز کرد؟ در کنار آن برخی از رشتهها در آستانه بازیها درگیر مباحث انتخاباتی و دوره سرپرستی و ... میشوند که با توجه به تجربیات گذشته و تاثیر اداره فدراسیونها با سرپرست بر نتیجه کاروان، باید این موارد را نیز در گرفت.
نکته دیگر اینکه کمیته ملی المپیک پیش از بازیهای آسیایی هانگژو و بعد از برگزاری جلسات تخصصی با فدراسیونهای ورزشی و مرکز نظارت بر تیمهای ملی در شرایطی که در این جلسات اکثر فدراسیونها تعداد مدالهای خود را فراتر از انتظار پیش بینی میکنند، تنها 18 طلا در نظر گرفته بود که 13 مدال آن محقق شد؛ حال چگونه و با چه برنامه، پشتوانه و بودجهای قرار است این مدالها را به 28 برسانیم؟ آیا شرایط وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیونها طوری است که به این مهم برسیم؟ آیا از لحاظ زیرساختی، امکانات، مسائل مالی، پشتوانه نیروی انسانی شرایط لازم برای کسب 28 طلا در بازیهای دوره بعد آسیایی وجود دارد؟
