دمای گرم با خودکشی جوانان چه ارتباطی دارد؟!

محققان به تازگی بین دماهای بالاتر و افزایش افکار و رفتارهای خودکشی در جوانان ارتباطی معنادار پیدا کرده‌اند.

 این مطالعه جدید به شواهدی که نشان می‌دهند افزایش دما بر سلامت روانی مردان و زنان بزرگسال نیز تأثیر می‌گذارد، می‌افزاید.

عوامل خطرناک شناخته شده زیادی برای خودکشی و افکار مربوط به آن در جوانان وجود دارد، که از جمله آنها می‌توان به مرگ والدین، رویدادهای استرس‌زا، بیماری‌های روانی به ویژه اختلالات خلقی مانند: افسردگی، تروما و مشکلات مربوط به اعتیاد به مواد مخدر، اشاره کرد.

با وجود این، تحقیقات جدید به رهبری محققان دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) سیدنی هوای گرم را نیز به عنوان عامل خطرناک دیگر در این زمینه اضافه کرده است.

محققان 55,000 مراجعه به اورژانس (ED) برای خودکشی توسط افراد ۱۲ تا ۲۴ سال را در سراسر ایالت نیو ساوت ولز در طول ماه‌های گرم‌تر استرالیا (نوامبر تا مارس) بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ بررسی کردند.

وقتی محققان این داده‌ها را با دمای متوسط روزانه (DMT) و موج‌های گرما مقایسه کردند، دریافتند که نرخ مراجعه به اورژانس برای افکار و رفتارهای مرتبط با خودکشی در روزهای گرم‌تر به طور قابل توجهی بالاتر بود.

در واقع این رابطه، خطی بود و برای هر ۱ درجه سانتی‌گراد افزایش در دمای متوسط روزانه، مراجعه به اورژانس برای افکار یا رفتارهای خودکشی در جوانان ۱.۳ درصد افزایش یافت.

دکتر سیبل دی، محقق اصلی این مطالعه گفت: «تأثیر در روز اولی که دما بالاتر از معمول است، به اندازه همه روزهای بعدی بد است و این اثر حتی از دمای معتدل‌تر از حد انتظار شروع می‌شود.»

به عنوان مثال، در روزهایی با دمای متوسط ۲۱.۹ درجه سانتی‌گراد، به‌طور میانگین ۴۵.۷ مورد مراجعه خودکشی توسط جوانان در ایالت ثبت شد. این رقم ۴.۷ درصد بیشتر از میانگین مراجعه‌ها در دمای متوسط بهاری ۱۸.۳ درجه سانتی‌گراد بود.

وقتی دمای متوسط روزانه (DMT) به ۲۵.۲ درجه سانتی‌گراد که پایه‌ای برای موج گرما است، رسید، مراجعه‌ها حدود ۹ درصد بیشتر از دمای متوسط روزانه بهاری بود. زمانی که دمای متوسط روزانه به گرمای شدید ۳۰ درجه سانتی‌گراد رسید، مراجعه‌ها حدود ۱۵ درصد افزایش داشت.

دکتر دی عنوان کرد: «افزایشی در مراجعه‌ها در اولین روز گرم معتدل مشاهده شد، که به ما نشان می‌دهد به احتمال زیاد خودکشی بیشتر یک اثر بیولوژیکی است تا نتیجه عواملی مانند خواب ناکافی باشد. به نظر می‌رسد خود گرما چیزی را ایجاد می‌کند که افزایش ناآرامی مردم را به دنبال دارد و این موضوع توسط سایر تحقیقات نیز پشتیبانی می‌شود. ما می‌دانیم که تماس‌ها به خطوط بحران سلامت روان با بالا رفتن دما افزایش می‌یابد.»

در آگوست 2024، محققان کشف کردند که در طی دوره‌ای نزدیک به ۲۰ سال، حدود ۰.۵ درصد از مرگ‌های خودکشی در استرالیا (264 نفر) با دماهای غیرعادی بالاتر ناشی از تغییرات آب و هوایی همبستگی داشت.

خودکشی‌های مرتبط با ناهنجاری‌های گرمایی به‌ طور آماری در بین مردان بالای ۵۵ سال معنادار بود. فصل نیز یک عامل مهم در این خودکشی‌ها بود و بیشتر مرگ‌ها در طول بهار (سپتامبر تا پایان نوامبر) و تابستان (دسامبر تا پایان فوریه) رخ دادند.

چند ماه قبل، تحقیقات به رهبری محققان دانشگاه سیدنی نشان داده بود که بین دماهای بالاتر و مراجعه‌های مرتبط با سلامت روان در یک بیمارستان در سیدنی، به‌ ویژه برای زنان، ارتباطی وجود دارد، که در دماهای ۲۹.۲ درجه سانتی‌گراد یا بیشتر به طور قابل‌ توجهی افزایش می‌یابد.

محققان در مطالعه فعلی گفتند که نابرابری اجتماعی-اقتصادی مرتبط با کیفیت پایین‌تر مسکن و مالکیت، استفاده از تهویه مطبوع، همچنین دسترسی محدودتر به فضاهای سبز و آبراه‌ها، از عوامل مرتبط هستند.

دکتر ایان پرکس، یکی از محققان این مطالعه گفت: «دسترسی به فضای سبز، خنک شدن با نسیم شبانه و کیفیت مسکن، همگی عوامل مهمی در تعیین شیوه مقابله افراد با گرما هستند. ما نیاز به تحقیقات بیشتری در مورد این عوامل احتمالی داریم.»

Doctors for the Environment Australia (DEA)، گروهی از پزشکان که خواستار اقدامات اقلیمی برای کاهش آسیب‌های سلامتی هستند، بر اساس یافته‌های این مطالعه خواستار حذف فوری سوخت‌های فسیلی شده‌اند.

محققان گفتند که بهبود کیفیت مسکن و دسترسی جوانان به محیط‌های خنک در خانه و مدرسه، می‌تواند به محافظت بهتر سلامت روانی آنها در برابر تأثیرات گرما کمک کند.

دکتر دی اعلام کرد: «پیام‌های بهداشت عمومی درباره گرما اغلب محدود به موج‌های گرما است و روی افراد بسیار جوان و سالمندان متمرکز می‌باشد. اما در این زمینه باید همه افراد در نظر گرفته شوند.»

تحقیقات بیشتری در مورد ارتباط بین سلامت روانی جوانان و گرما لازم است تا تأیید شود که آیا دماهای بالاتر باعث افزایش این خودکشی می‌شوند یا به‌طور تصادفی با آن هم‌زمان هستند.

این مطالعه در مجله Australia & New Zealand Journal of Psychiatry منتشر شده است.