چه کسی میگوید بازیکنان بیغیرت و بیتعصبند؟
این پرستارهترین استقلال تاریخ است؛ تیمی که آخرین قهرمانی آبیها در آسیا را به خود سنجاق کرده است.
به گزارش "ورزش سه"، طعنه میثاقی خطاب به بازیکنان بود؛ بازیکنانی در حال حاضر مقصر اصلی شرایط پیش آمده در باشگاه استقلال قلمداد میشوند. این انتقادی بود که ابتدا از سوی پیتسو موسیمانه، سرمربی اهل آفریقای جنوبی استقلال، پس از بازی خیبر مطرح شد و سپس پیشکسوتان استقلال نیز سعی در همرسانی بیشتر آن کردند.
در این فضا میثاقی که سه بازیکن استقلال از نسلهای مختلف را به برنامهاش دعوت کرده بود، همین تم را در فوتبال برتر ادامه داد و از بین سه مهمان، سیاوش اکبرپور و رضا حسن زاده، دو چهره پیشین باشگاه، جلوتر از مهدی پاشازاده اقدام به انتقاد از بازیکنان کردند و در میان صحبتها، عباراتی مثل بازیکنان را تا جایی که حد برنامه اجازه میداد به نوازش بازیکنان پرداختند.
استقلال در حال حاضر سومین روز پس از شکست مقابل خیبر را پشت سر میگذارد و در عین حال آماده بازی بسیار دشوار مقابل تراکتور میشود؛ مسابقهای در ورزشگاه آزادی مقابل یکی از رقبای جدی این سالها که با بازیکنان با تجربهاش، چندان با نبرد در تهران غریبه نیست. آبیها امروز دومین جلسه تمرینی خود را زیر نظر موسیمانه بعد از سفر به خرم آباد انجام دادند و البته از این تمرینها هیچ اطلاعاتی به بیرون درز نکرده تا ببینیم سرمربی جدید آبیها در آزمایشگاه فنی زمین شماره دو با تیمش چه میکند.
حقیقت تلخ درباره بازیکنان پا به سن گذاشته و به اصطلاح پیشکسوت در فوتبال ایران، مسئله نداشتن تحلیل به دلیل دوری از جریان روز فوتبال، تماشای مسابقات و همه چیزهایی است که به عنوان علاقهمندی جدی بین رشته ورزشی دسته بندی میشود. البته بسیاری از بازیکنان قدیمی و پا به سن گذاشته هنوز اتصالشان را به فوتبال حفظ کردند اما به دلایل مختلف، به خصوص عادت به گروههای دوستانه و همچنین زمانهای کوتاه کاری (ساعات تمرین) وقت بیشتری برای سواد بیشتر در فوتبال نمیگذارند.
به همین دلیل هم هست که علاوه بر فقر آکادمیک، بالای ۹۹ درصد قدیمیهای فوتبال ایران به عنوان مثال به یک زمان دوم مسلط نیستند که احیاناً بتوانند از طریق منابع جدید چیزهای تازهای را درباره فوتبال بیاموزند و نگاه آنها به فوتبال متاثر از همان چیزی است که در دوران بازیگری آموخته و آن را احیانا با تماشای برخی از مسابقات خارجی یا داخلی براقتر و به روزتر کردند اما در عمق صحبتها، کمتر از ایشان صحبتهای به درد بخور و آینده نگرانه میبینیم و میشنویم.
به عنوان مثال در استقلال امسال کسی درباره این صحبت نکرده که بحث عدم استخدام مربی بدنساز تا چه اندازه به این تیم لطمه وارد کرده، موضوع غیبت برخی بازیکنان کلیدی مثل روزبه چشمی، مهرداد محمدی و مثلاً در بازی ذوب آهن سید حسین حسینی تا چه اندازه روی نتایج این تیم تاثیر گذاشته و همچنین شرایط ناامن نیمکت از ابتدای سال چگونه روح و روان بازیکنان را به هم ریخته است.
در واقع اینها چیزهای ملموستر و قابل بررسیتری برای بحث و صحبت به نسبت بیغیرت خطاب کردن بازیکنانی است که اغلبشان به واسطه داشتن کارنامه فنی مناسب به استقلال پیوستهاند و و طبعا سرمربی جدید استقلال که به عنوان و یک مربی با تجربه به تیم اضافه شده باید با ریشهیابی این مشکل، اقدام به حل آن بپردازد.
موضوع اینجاست که هر سه مدافع استقلال در این مسابقه سابقه دعوت به اردوی تیم ملی را دارند و سامان فلاح در جام جهانی عضوی از کاروان اعزامی به قطر بوده است. حسین مرادمند نیز گاه و بیگاه در اردوهای تیم ملی حاضر بوده و اگرچه چندتن فرصت بازی پیدا نکرده اما در هر صورت به عنوان یکی از مدافعان خوب فوتبال ایران طبقه بندی میشود؛ هم او و هم سلیمی و هم ابوالفضل جلالی جزو ستارههای تیمی بودند که پارسال در لیگ درخشش فوقالعادهای را از خود به نمایش گذاشت. مرادمند جلالی همچنین سابقه قهرمانی با استقلال در دوره فرهاد مجیدی را دارند. پس بعید است که بازیکنی با این سابقه مناسب به واسطه مسائل غیر فنی مثل بی تعصبی خودخواسته چنین به خود لطمه بزند.
برگردیم به آن تیمی که تصاویر زیادی از آن موجود نیست و در قاب کاریکاتوری جواد علیزاده جاودانه شده است؛ تیمی که با ستارگانی مثل شاهرخ بیانی، امیر قلعهنویی، عباس سرخاب، صمد مرفاوی احمدرضا عابدزاده، رضا حسنزاده، عبدالعلی چنگیز و... به مقام قهرمانی آسیا رسید اما دو سال بعد به لیگ دسته سوم سقوط کرد.
