سکتههای مغزی خاموش معمولاً هیچ علامتی ندارند و در برخی مواقع افراد حتی متوجه آنها هم نمیشوند. سکته مغزی خاموش معمولاً به دلیل مسدود شدن یا کاهش خونرسانی به بخشهایی از مغز ایجاد میشود. این مسدودیت میتواند ناشی از لخته خونی یا فشار خون بالا باشد که منجر به آسیب رسیدن به بافت مغزی و تلفات کمی در آن میشود. اگرچه علائم ظاهری در سکته مغزی خاموش وجود ندارد، اما این اتفاقات میتوانند به مشکلاتی مانند کاهش حافظه، مشکلات تمرکز، کاهش توانایی حرکتی و تغییرات در روحیه و شخصیت فرد منجر شوند.
سکته مغزی خاموش با سکته مغزی خفیف یکسان نیست. یک سکته مغزی خفیف یک حمله ایسکمیک گذرا (TIA) را توصیف میکند. حمله ایسکمیک گذرا یک نوع سکته مغزی است که علائم قابل توجهی ایجاد میکند و در طولانی مدت این علائم بهبود مییابند. این یک هشدار است، اما در MRI مغز یا سی تی اسکن مغز ظاهر نمیشود. برخلاف سکته مغزی خاموش، سکته مغزی خفیف آسیب قابل توجهی به مغز وارد نمیکند؛ اما سکته مغزی خفیف اغلب سکتههای مغزی آینده را پیشبینی میکند.
از آنجایی که سکته مغزی خاموش تنها از طریق آزمایشهای تصویربرداری قابل مشاهده است، تشخیص زمان وقوع آن برای بیماران و اطرافیان آها دشوار است. در چنین شرایطی، یکی از بهترین استراتژیها، آشنایی با عوامل خطری است که احتمال وقوع سکتههای خاموش را افزایش میدهند. عوامل خطر اصلی برای سکته مغزی خاموش عبارتند از:
• دیابت
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• مصرف مواد مخدر
• استرس
• سیگار
• بیماری عروق مغزی
• فیبریلاسیون دهلیزی
• چاقی
• شیوه زندگی کم تحرک
اگر فردی دچار سکتههای خاموش مکرر شود، میتواند آسیب قابل توجه و دائمی ببیند. سکته مغزی خاموش میتواند منجر به زوال شناختی و زوال عقل شود که تأثیر شدیدی بر حافظه دارد. با گذشت زمان، اثرات سکتههای خاموش متعدد میتواند تجمع پیدا کند و منجر به آسیب بیشتر حافظه، اختلال در عملکرد صحیح مغز و اختلال در حرکت و گفتار شود.
تغییر در شیوه زندگی و پیگیری برخی عادات سالم میتواند به کاهش احتمال سکته مغزی خاموش کمک کند:
• فشار خون خود را کنترل کنید تا بیش از حد بالا نباشد.
• کلسترول خود را مرتب چک کنید.
• قند خون خود را در سطح مناسب نگه دارید.
• از مصرف دخانیات خودداری کنید.
• از یک رژیم غذایی سالم و متناسب استفاده کنید.
• ورزش منظم داشته باشید.
• وزنتان را متعادل نگه دارید.
