صفحه نخست » اجتماعی

پاسخ عجیب و قابل تامل به یک سئوال مهم

چگونه می‌توان از مرگ ۹۲ میلیون نفر پیشگیری کرد؟ با بخشش بدهی!

یک راهکار متفاوت برای مقابله با مقاومت میکروبی؛ همان بیماری که ویروس‌ها و باکتری‌ها و ... تغییر یافته و پاسخی به دارو‌ها نمی‌دهند تا منجر به بیماری شدید و حتی مرگ شود.

مقاومت میکروبی (AMR)  تا سال ۲۰۵۰ باعث ۳۹ میلیون مرگ مستقیم و همچنین ۱۶۹ میلیون مرگ مرتبط خواهد بود. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها در طول زمان تغییر می‌کنند و دیگر به داروها پاسخ نمی‌دهند، درمان عفونت‌ها را سخت‌تر می‌کنند و خطر گسترش بیماری، بیماری شدید و مرگ را افزایش می‌دهند.

به گزارش سرویس اجتماعی تابناک،  پروفسور گلندا گری، رئیس هیئت مدیره موسسه جهانی تحقیق و توسعه آنتی‌بیوتیک‌ها در گفتگو با گاردین پیشنهادی متفاوت را برای مقابله با معضل مقاومت میکروبی ارائه می دهد.

گری در این خصوص گفت: پیش بینی می شود عفونت‌های مقاوم به دارو، که هم‌اکنون یکی از بزرگ‌ترین عوامل مرگ‌ومیر در جهان است، به‌طور چشمگیری افزایش یابد. تا سال ۲۰۵۰، احتمالاً تعداد افرادی که به دلیل مقاومت ضدمیکروبی (AMR) جان خود را از دست می‌دهند، حدود ۷۰٪ افزایش خواهد یافت. انتظار می‌رود عفونت‌های مقاوم به دارو تا آن زمان باعث ۳۹ میلیون مرگ و همچنین ۱۶۹ میلیون مرگ مرتبط دیگر شوند.

آنچه می خوانید اظهارات پروفسور گلندا گری، رئیس هیئت مدیره موسسه جهانی تحقیق و توسعه آنتی‌بیوتیک‌ها است: ما می‌دانیم که مؤثرترین راه‌ها برای جلوگیری از بسیاری از این مرگ‌ومیرها شامل افزایش دسترسی عادلانه جهانی به آنتی‌بیوتیک‌های ضروری و مراقبت‌های پزشکی بهتر و همچنین توسعه ابزارهای جدید مؤثر است. با این حال، آنچه که زیاد مشخص نیست، این است که این اقدامات چگونه تأمین مالی خواهند شد.

در مجمع عمومی اخیر سازمان ملل متحد، دولت‌ها مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار (۷۶ میلیون پوند) به این تلاش اختصاص دادند. اگرچه این اقدام امیدبخش است، اما مقیاس این چالش به گونه‌ای است که این مبلغ بسیار کمتر از ۶۳ میلیارد دلار مورد نیاز در سال خواهد بود.

مشکل این است که آنتی‌بیوتیک‌ها در همه جا وجود دارند و در تمام سیستم‌های بهداشتی در هر سطحی مورد نیاز هستند. در برخی از مراحل زندگی، همه ما احتمالاً به درمان با آنها نیاز خواهیم داشت.

با توجه به سرمایه‌گذاری بلندمدت مورد نیاز در سیستم‌های بهداشتی، هیچ اهداکننده، سازمان چندجانبه یا صندوق جهانی واحدی نمی‌تواند این مشکل را حل کند؛ در نهایت، این موضوع باید از طرف دولت‌های حاکم تأمین مالی شود.

این امر ممکن است برای کشورهای با درآمد پایین و متوسط که بار بیماری در آن‌ها بیشتر است و معمولاً با سطوح بالای بدهی مواجه‌اند، غیرمحتمل به نظر برسد.

اما یک راهکار امتحان‌شده وجود دارد که جامعه بین‌المللی می‌تواند به کمک آن بیاید: بخشش بدهی.

در اوایل دهه ۲۰۰۰، بخشش بدهی و دسترسی به داروهای ضدویروسی ارزان‌تر به مقابله با اوج اپیدمی HIV/AIDS کمک کرد.

امروز وضعیت اقتصادی به‌طرز قابل‌توجهی بدتر به نظر می‌رسد. طبق گزارش سازمان ملل در زمینه تجارت و توسعه، در سال گذشته، بدهی عمومی جهانی به رکورد بالای ۹۷ تریلیون دلار رسید. اگرچه بدهی عمومی در فقیرترین کشورها کمتر از یک سوم کل بدهی، یعنی ۲۹ تریلیون دلار بود، از سال ۲۰۱۰ این بدهی دو برابر سریع‌تر از اقتصادهای با درآمد بالا افزایش یافته است.

به عنوان مثال، کشور زادگاهم یعنی آفریقای جنوبی بزرگ‌ترین اقتصاد در آفریقا را دارد، اما همچنان بدهی‌هایی معادل سه‌چهارم تولید ناخالص داخلی (GDP) کل خود دارد و این بدهی‌ها در حال افزایش است.

به همین دلیل، برای بسیاری از کشورها، هزینه خدمات‌دهی به این بدهی‌ها از سرمایه‌گذاری در هزینه‌های عمومی حیاتی پیشی گرفته است، به‌طوری که اکنون ۳.۳ میلیارد نفر در کشورهایی زندگی می‌کنند که بیشتر از هزینه‌های مربوط به سلامت یا آموزش صرف پرداخت بهره می‌کنند.

با توجه به این بحران بدهی، تعجبی ندارد که در مذاکرات اخیر درباره یک اعلامیه سیاسی سازمان ملل در مورد مقاومت ضد میکروبی (AMR)، یکی از اختلافات اصلی بر سر چگونگی تأمین مالی پاسخ به این مسئله بود. کشورهای با درآمد پایین و متوسط خواستار افزایش کمک‌ها به یک صندوق اعتماد چندجانبه شدند که برای کمک به کشورها در مدیریت پاسخ به AMR تاسیس شده است.

همه کشورها در سال ۲۰۱۵ به این برنامه‌ها که برای تقویت و هماهنگ‌سازی تدابیر مقابله با مقاومت دارویی طراحی شده‌اند، متعهد شدند. اما در برخی کشورها، این برنامه‌ها عمدتاً ناتمام و با کمبود بودجه مواجه‌اند. برخی از کشورهای ثروتمند پیشنهاد کرده‌اند که این کشورها باید هزینه‌های بیشتری صرف کنند.

بخشش بدهی یکی از راه‌ها برای آشتی دادن این دو موضع است.

به عنوان مثال، بدهی می‌تواند به‌طور کامل لغو شود به شرطی که دولت‌ها به‌طور قابل توجهی در روش‌هایی سرمایه‌گذاری کنند که از برنامه‌های عملی  آن‌ها در این خصوص حمایت کند. در هر دو صورت، منابعی که باید صرف خدمات‌دهی به بدهی می‌شد، به جای آن به فعالیت‌هایی اختصاص می‌یابد که نه تنها به کاهش AMR کمک می‌کند، بلکه مزایای بیشتری نیز برای کل سیستم‌های بهداشتی و همچنین به‌صورت جهانی خواهد داشت.

این می‌تواند شامل هر چیزی از بهبود نظارت بر عفونت‌ها و استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، پر کردن شکاف‌های حیاتی در دانش ما درباره عواملی که مقاومت دارویی را به وجود می‌آورند، تا بهبود بهداشت، و برنامه‌های واکسیناسیون باشد.

بخشش بدهی همچنین می‌تواند به بهبود دسترسی به آنتی‌بیوتیک‌ها و مدیریت آنها کمک کند، اگر منابع مالی برای افزایش آگاهی در میان عموم مردم، متخصصان و سیاست‌گذاران و همچنین حمایت از تحقیقاتی که برای توسعه آنتی‌بیوتیک‌های جدید مؤثر حیاتی هستند، صرف شود.

اگر این امر به‌طور مناسب تأمین مالی شود، این تلاش‌ها برای بهبود دسترسی به آنتی‌بیوتیک‌های مؤثر و بهداشت بهتر نه تنها به جلوگیری از افزایش و گسترش مقاومت ضد میکروبی (AMR) و پیشگیری از ۹۲ میلیون مرگ کمک خواهد کرد، بلکه همچنین اقتصاد جهانی را نزدیک به یک تریلیون دلار تقویت خواهد کرد.

اما تا زمانی که برخی کشورها با بدهی‌های سنگین مواجه‌اند، توانایی آنها برای انجام نقش خود به‌طور قابل‌توجهی مختل خواهد شد و به نوبه خود، تلاش‌های تمامی کشورها را تحت تأثیر قرار خواهد داد.