از آنجایی که دموکراسی در آن زمان ایده جدیدی بود، بنیان‌گذاران کشور فکر می‌کردند که بهترین کار این است که ایالت‌ها رییس‌جمهوری را انتخاب کنند تا از طریق رأی دهندگان مستقیم!
به گزارش جماران، به نقل از تایم، انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 آمریکا نزدیک است و دونالد ترامپ؛ رییس‌جمهوری سابق و کامالا هریس؛ معاون رییس‌جمهوری فعلی در تلاش هستند تا پیش از 5 نوامبر آرا مورد نیاز برای پیروزی خود را جمع آوری کنند. با این حال، مانند بسیاری از نظام های انتخاباتی مستقیم، رییس جمهوری آینده آمریکا بر اساس تعداداکثریت آراء تعیین نمی‌شود، بلکه توسط گروهی از افراد تعیین می‌شود. 538 نفر که کالج الکترال را تشکیل می‌دهند.
در این رابطه، ویلیام فیلد؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه راتگرز می‌گوید: «وقتی شما به رییس جمهوری رأی می‌دهید، در واقع به رییس جمهوری رأی نمی‌دهید. در عوض، شما به انتخاب کنندگان آن حزب رای می‌دهید، که معمولا به نفع نامزد ریاست جمهوری که بیش‌ترین آرا را در آن ایالت به دست آورده رای می‌دهند.»
این روندی است که قدمت آن به قرن‌ها قبل باز می‌گردد و در مواردی که یک نامزد آرای مردمی را به دست می‌آورد اما کالج الکترال را از دست می‌دهد، بحث‌برانگیز است. ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ هیلاری کلینتون را با وجود کسب تقریبا ۳ میلیون رای کمتر از کلینتون، شکست داد و این پنجمین بار در تاریخ ایالات متحده بود که یک نامزد بدون کسب بیش‌ترین آراء رییس جمهوری می‌شود.
بر اساس گزارش مرکز تحقیقات پیو در سال 2024، شصت و سه درصد از آمریکایی‌ها می‌گویند که ترجیح می‌دهند برنده انتخابات ریاست‌جمهوری با رای مردم مشخص شود، اگرچه شکاف‌های حزبی وجود دارد. از هر ده دموکرات، هشت نفر و رای دهندگان مستقل با گرایش دموکرات، موافق لغو کالج الکترال هستند در حالی که موضوع در طرف جمهوری خواهان، تنها 46 درصد هستند.
کالج الکترال چگونه کار می‌کند؟
بر اساس کالج الکترال، به تمام 50 ایالت و ناحیه کلمبیا تعداد معینی از آرای الکترال برابر با دو سناتور برای هر ایالات و تعداد نمایندگان آنها اختصاص داده می‌شود. از آنجایی که نمایندگان بر اساس جمعیت یک ایالت هستند، این بدان معناست که ایالت‌های بزرگ‌تر، مانند کالیفرنیا و تگزاس، با 54 و 40 آرای الکترال، بیش‌ترین تعداد آرای الکترال را دارند. پنج ایالت آلاسکا، دلاور، داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، ورمونت، و وایومینگ. با سه رأی، کمترین آرای الکترال دارند. انتخابات ایالت به ایالت تصمیم گیری می‌شود و اگر نامزدی آرای مردمی را در یک ایالت به دست آورد، معمولا همه آرای کالج الکترال آن ایالت را دریافت می‌کند، حتی اگر رقابت بسیار نزدیک باشد.
اما در مین و نبراسکا، آرای الکترال تقسیم شده است، به این معنی که دو رای الکترال به برنده رای مردمی ایالت داده می‌شود و سپس یک رای الکترال به برنده رای مردم در هر ناحیه کنگره داده می‌شود.
برای پیروزی در ریاست جمهوری به چند رای الکترال نیاز است؟
در مجموع، 538 انتخاب کننده وجود دارد که به نفع یک نامزد خاص ریاست جمهوری رأی خواهند داد. برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، نامزدها باید اکثریت 538 رای ممکن یا حداقل 270 رای را کسب کنند.
پس از آنکه رای دهندگان رای خود را در روز انتخابات ثبت کردند، اولین نتایج در روز انتخابات به دست می‌آید و ایالت‌ها تا 10 دسامبر فرصت دارند تا هرگونه اختلاف نظر را نهایی کنند یا بازشماری نتایج را به پایان برسانند. در 17 دسامبر، رای دهندگان الکترال گرد هم می‌آیند تا رای خود را برای ریاست جمهوری به صندوق بیندازند. سپس رونوشت‌های برگه‌های رأی برای رییس‌جمهوری، مجلس سنای ایالات متحده یا معاون رییس‌جمهوری ارسال می‌شود تا رسما شمارش شود. در 6 ژانویه، کنگره برای شمارش آرای الکترال و تایید پیروزی نامزدی که حداقل 270 آرا را کسب کرده است، تشکیل جلسه می‌دهد.
اگر هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری 270 رای به دست نیاورد، کنگره رییس جمهوری و معاون رییس جمهوری را انتخاب می‌کند و اگر مجلس نمایندگان تا روز تحلیف در تاریخ 20 ژانویه، رییس جمهوری را انتخاب نکند، معاون رییس جمهوری منتخب، به عنوان رییس جمهور موقت انتخاب می‌شود تا مجلس تصمیم بگیرد.
چرا کالج الکترال؟
قوانین هیئت الکترال در دوازدهمین متمم قانون اساسی مشخص شده است. ویلیام فیلد؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه راتگرز می‌گوید از آنجایی که دموکراسی در آن زمان ایده جدیدی بود، بنیان‌گذاران کشور فکر می‌کردند که بهترین کار این است که ایالت‌ها رییس‌جمهوری را انتخاب کنند تا از طریق رأی دهندگان مستقیم.!
همچنین، جان ساچر؛ استاد تاریخ در دانشگاه فلوریدا می‌گوید این تصمیم بخشی از سیستم کنترل و توازن رایج در سراسر نظام سیاسی آمریکا بود و نشانه‌ای از عدم اعتماد بنیان‌گذاران به رأی‌دهندگان بود.
او می‌گوید: «آنها می‌خواستند مردان سفیدپوست دارای دارایی باشند تا رای دهند. آنها می‌خواستند مطمئن شوند که مردمی که رأی می‌دهند، با فضیلت هستند. آنها نگران بودند که اگر به مردم قدرت بیش از حد اجازه دهید، ممکن است مردم مرتکب انتخاب بد شوند. عدم توسعه تدارکات در آن زمان، باعث شد که مردم در دوره‌هایی با حمل و نقل ضعیف و کندتر، نرخ باسوادی پایین و فرصت‌های محدود برای آموزش، رای خود را به صندوق بیاندازند.
زمانی که نمایندگان کنوانسیون قانون اساسی 1787 بر سر به اصطلاح سازش سه پنجم در تعیین نمایندگی در مجلس توافق کردند، برده داری نقشی مهم در تأسیس کالج الکترال ایفا کرد. فیلد می‌گوید: «برای توزیع تعداد کرسی‌های کنگره و در نتیجه آرای الکترال، یک فرد برده را سه پنجم یک انسان حساب می‌کردند». آنها نمی‌توانستند رای دهند، اما این امر باعث افزایش جمعیت ظاهری ایالت‌هایی شد که تعداد زیادی از مردم به اصطلاح عادی داشتند. این امر باعث شد که آن‌هایی که در شمال هستند، به طور قابل توجهی از قدرت بیشتری نسبت به کسانی که در جنوب هستند، جایی که بسیاری از مردم در بردگی باقی مانده بودند، برخوردار نشوند.
در حالی که انتخاب کنندگان الکترال اغلب به نامزد ریاست جمهوری که تعهد داده‌اند به او رای دهند، رای می‌دهند، گاهی اوقات انتخاب کنندگان الکترال این کار را نمی‌کنند. طبق کنفرانس ملی قانون‌گذاران ایالتی، در سال 2016، نقض این قوانین بسته به ایالت می‌تواند منجر به جریمه یا رد صلاحیت انتخاب کنندگان الکترال شود.
