با اجرایی شدن قانون رتبه‌بندی معلمان، حقوق بیش از ۸۶۰ هزار معلم به طور متوسط ۲۶ درصد افزایش یافت. این طرح که با هدف بهبود وضعیت معیشتی و انگیزشی معلمان اجرا شده، گامی مهم در جهت ارتقای کیفیت آموزش و پرورش محسوب می‌شود.
رتبه‌بندی معلمان با هدف اصلی ارتقای کیفیت نظام آموزش و پرورش و حمایت از معلمانی که به دنبال بهبود تدریس هستند، آغاز شده است. اما به نظر می‌رسد که تمرکز اصلی این فرآیند به جای بهبود کیفیت آموزش، بر بهبود وضعیت معیشتی معلمان متمرکز شده است.
فرصت جدید برای معلمان فاقد رتبه
وزارت آموزش و پرورش به تازگی فرصت جدیدی برای ارزیابی بیش از ۹۹ هزار معلم فاقد رتبه ایجاد کرده است. این ارزیابی از ۸ آبان آغاز شده و مدیران مدارس موظفند مدارک معلمان را بررسی و تأیید کنند. در این راستا، ۱۱ مؤلفه سندی و ۱۴ شاخص رفتاری مورد توجه قرار خواهد گرفت.
چالش‌های موجود در فرآیند رتبه‌بندی
علی باقرزاده، رئیس مرکز برنامه‌ریزی منابع انسانی وزارت آموزش و پرورش، به نارضایتی‌های موجود اشاره کرده و تأکید می‌کند که خطاهای انسانی ناشی از حجم بالای مستندات می‌تواند بر روند ارزیابی تأثیر بگذارد. برخی معلمان نیز از عدم تطابق رتبه خود با شایستگی‌هایشان گلایه دارند.
اهمیت تأیید مستندات
مدیران مدارس در این فرآیند نقش کلیدی دارند و باید صحت مستندات بارگذاری شده توسط معلمان را تأیید کنند. اگر مستندات به‌درستی ارائه نشود، معلم در فرآیند ارزیابی کنار گذاشته خواهد شد. همچنین، صدور احکام کارگزینی معلمان حداکثر تا آذرماه انجام می‌شود.
نیاز به حساسیت در ارزیابی
مدیران باید با دقت و حساسیت نسبت به این فرآیند اقدام کنند و فرصت‌های لازم را برای بررسی مدارک فراهم نمایند. همچنین، ارزشیابی سالانه کارکنان باید به‌طور منظم انجام شود تا اطلاعات صحیحی برای رتبه‌بندی به دست آید.
جمع‌بندی
با وجود این‌که رتبه‌بندی معلمان می‌تواند به بهبود کیفیت آموزش کمک کند، توجه به کیفیت واقعی و توانمندی‌های معلمان در کنار بهبود وضعیت معیشتی آن‌ها باید در اولویت قرار گیرد. به نظر می‌رسد برای رسیدن به این هدف، نیاز به تغییرات اساسی در فرآیند ارزیابی و نظارت بر عملکرد معلمان داریم.
