مصاحبه سایت فیفا با علی دایی به مناسبت ۲۰ سالگی صد گله شدن: بخشی از تاریخ فوتبال هستم و به خودم می‌بالم/ از لحظاتی که فوتبال به من داده، متشکرم/ بودن کنار مسی و رونالدو ثابت می‌کند زحمات من در این راه، بی‌ارزش نبوده

فوتبال ۳۶۰: اسطوره فوتبال ایران از به یاد آوردن اتفاق بزرگ ۲۰ سال قبل، کماکان خوشحال می‌شود.

علی دایی، اسطوره فوتبال ایران و آسیا، ۲ دهه پیش اولین فوتبالیست دارای صد گل ملی در تاریخ فوتبال شد و حالا هر چند مسی و رونالدو از دستاورد او عبور کرده‌اند، اما او هنوز ستاره‌ای فراموش‌نشدنی و بزرگ است.

«فکر نمی‌کنم دیگر کسی به رکورد من در گل‌های ملی برسد. اگر پله نتوانست، کس دیگری قادر نیست این همه گل بزند». فرانس پوشکاش، اسطوره فوتبال مجارستان، سال ۱۹۹۳ وقتی با ۸۴ گل زده، بهترین گلزن ملی تاریخ فوتبال بود، این حرف را زد و چندی بعد چنین توجیهی آورد: «فوتبال نسبت به گذشته دفاعی‌تر شده. قبلا هر تیم ۴، ۵ مهاجم داشت. در حال حاضر آقای گل جام جهانی ۶ گله است، اما در زمان ما با ۱۱، ۱۲ گل، کفش طلای جام جهانی را می‌بردید. به همین دلیل رسیدن به صد گل ملی غیرممکن است»

همان ایام، جوانی ۲۴ ساله از دیار سبلان و اردبیل اولین بازی ملی خود را برای ایران انجام داد و هیچ کس و حتی خودش تصور نمی‌کرد روزی به صد گل ملی برسد. رکورد ۲۲ گل در ۱۸ بازی از جمله ۴ گل در ۲۳ دقیقه مقابل کره‌جنوبی در بازی تاریخی یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۹۶، روند تاریخ‌سازی دایی را تسریع کرد و تنها کوکچیس مجار با زدن ۲۳ گل در سال ۱۹۵۴، بیش از دایی در یک سال تقویمی، گل‌های بیش‌تری به‌ثبت رساند. دایی بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ در ۳۶ بازی، ۳۶ گل زد و طولی نکشید گرد مولر ۶۸، کوکچیس ۷۵ و پله ۷۷ گله پشت سر اسطوره فوتبال ایران ایستادند. در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۴، دقیقا ۲۰ سال پیش، دایی با زدن ۴ گل مقابل لائوس به اولین صد گله تاریخ فوتبال ملی مردان تبدیل شد. سایت فیفا به همین مناسب گفت‌وگویی با او انجام داد.

*آیا رسیدن به صد گل ملی برایتان قابل تصور بود؟ 

وقتی ۸۰ گله شدم، برای اولین‌بار به این موضوع فکر کردم. تا قبل از این، هرگز چنین تصوری نداشتم. همیشه به کمک به تیم فکر می‌کردم و با غرور و افتخار در تیم ملی کشورم حاضر می‌شدم. هر چه به صد گل نزدیک‌تر می‌شدم، این دستاورد برایم واقعی‌تر به نظر می‌رسید و می‌دانستم اگر روند خوبم را حفظ کنم، به صد گل ملی می‌رسم. 

*با ۹۷ گل ملی به بازی با لائوس رسیدید. آیا این رویا در آن زمان قابل تحقق بود؟

بله. کاملا مشتاق و آرزومند به این بازی پا گذاشتم. فوتبال قابل پیش‌بینی نیست و شما نمی‌دانید یک بازی چگونه پیش می‌رود. آن روزها، همه چیز تیمی پیش می‌رفت. حمایت هم‌تیمی‌هایم را داشتم و این، ماجرا را خاص‌تر می‌کرد.

*رسیدن به صد گل ملی آن هم در استادیوم آزادی و جلوی چشم هواداران خودی، چه حسی داشت؟

فراموش‌نشدنی شد! بازی در آزادی همیشه خاص است و وقتی دستاورد جدیدی در آنجا رقم بزنید، همه چیز برایتان ویژه‌تر هم می‌شود. این دستاورد نه فقط برای من، بلکه به همه تیم تعلق داشت و آن لحظه یک پیروزی بزرگ برای یک ملت بود.

*واکنش سایرین چه بود؟ آیا پیام‌های ویژه‌ای دریافت کردید؟

بله. از هم‌تیمی‌ها، مربیان و چهره‌های مشهور جهانی، پیام‌های تبریکی داشتم. حس غرور و حمایت مردم، طعم ویژه‌ای داشت. آن پیام‌ها نشان داد فوتبال نقش مهمی در متحد کردن مردم دارد و ثابت کرد یک موفقیت فردی گاهی معانی زیادی برای عموم خواهد داشت.

*از زمان ثبت رکورد شما، بازیکنان بزرگ رکوردتان را شکستند. وقتی رونالدو از تعداد گل‌های شما رد شد، چه احساسی داشتید و نظرتان درباره دوران حرفه‌ای او چیست؟ 

رکوردشکنی بخشی از جریان طبیعی فوتبال است. خوشحالم بازیکنی مانند رونالدو، این رکورد را شکست. او پدیده‌ای سختکوش و استثنایی به حساب می‌آید. او یک الگوی بزرگ برای همه جوانان فوتبالیست محسوب می‌شود و رکوردهایش نشان می‌دهد هر چیزی امکان‌پذیر است‌.

*درباره مسی چه نظری دارید؟

مسی، بازیکنی استثنایی و خاص است. او سبک ویژه‌ای دارد و تماشای بازی‌هایش، لذت زیادی به ببیندگان می‌دهد. لئو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال نام دارد و مانند رونالدو، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در جهان است.

*از این که کنار ۲ ستاره بزرگ تاریخ فوتبال و در جمع ۳ گلزن برتر تاریخ ملی فوتبال قرار دارید، احساس غرور می‌کنید؟

افتخار بزرگی است. فوتبال بخش بزرگی از زندگی من محسوب می‌شود و بودن کنار مسی و رونالدو ثابت می‌کند زحمات من در این راه، بی‌ارزش نبوده. این دستاورد، چیزی بیش از یک عدد و رقم به حساب می‌آید و اثبات‌گر عشق من به فوتبال تلقی می‌شود.

*۲۰ سال از آن روز خاص گذشته است. الان چه احساسی دارید؟

گذشت زمان، ارزش آن لحظات را برایم بیش‌تر کرده. هر زمان به این دستاورد فکر می‌کنم، لبخندی روی لبانم نقش می‌بندد. بخشی از تاریخ فوتبال هستم و به خودم می‌بالم. از لحظاتی که فوتبال به من داده، متشکرم.