ظلم و بیداد کامل و کودک‌کشی بی‌سابقه در کرانه باختری

به گزارش جام‌جم‌آنلاین از ایرنا، گاردین گزارش خود را با روایت «محمد» نوجوان ۱۲ ساله علاقه‌مند به بازی فوتبال در کرانه باختری آغاز کرد که روزهایش را در رویای بازی حرفه‌ای در زمین فوتبال سپری می‌کرد و در دقایق پایانی عمرش در حال تمرین بود.

«غسان» نوجوان آرام و سخاوتمند ۱۴ ساله دیگری که به خانواده اش کمک می‌کرد و برادر ۶ ساله اش که مثل سایه او را تعقیب می‌کرد.

هر دو این پسر‌ها تابستان امسال به عنوان قربانیان افزایش بی سابقه حملات به کودکان در سرزمین‌های اشغالی کرانه باختری و شرق اورشلیم (بیت المقدس) بدست سربازان صهیونیستی به شهادت رسیدند.

آمار سازمان ملل نشان می‌دهد که از زمان حملات حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، سربازان اسرائیلی و شهرک نشین‌های صهیونیستی ۱۷۱ کودک و نوجوان را در کرانه باختری به شهادت رسانده اند که برابر با یک کشته در یک روز در میان است. بیش از ۱۰۰۰ نفر دیگر زخمی شده اند.

جوانترین قربانی شلیک‌های سربازان صهیونیستی دختر ۴ ساله‌ای بود که ژانویه گذشته در یک ایست بازرسی، کنار مادر خود در تاکسی نشسته بود.

گاردین نوشت: در اراضی اشغالی کرانه باختری رسما جنگی وجود ندارد، اما کودکان از وقتی که ارتش رژیم اسرائیل آن را در سال ۱۹۶۷ به کنترل خود در آورد، بیش ازهر زمان دیگری کشته می‌شوند.

جاناتان کریکس سخنگوی یونیسف در امور فلسطین گفت: سال گذشته نگرانی‌های شدیدی درباره افزایش کودکانی که در خشونت ناشی از درگیری‌ها در کرانه باختری کشته می‌شوند، وجود داشت و این روند همچنان ادامه دارد.

وی گفت: یونیسف قصد دارد زنگ هشدار را به صدا در آورد، کودکان به طور مداوم در این منطقه با گلوله‌های جنگی کشته و بشدت زخمی می‌شوند.

آماری که توسط سازمان ملل منتشر می‌شود، شامل قربانیانی است که این سازمان نام، سن و علت شهادت آن‌ها را تایید کرده است. هیچ سرباز صهیونیستی بواسطه شلیک‌ها متهم نمی‌شود و ارتش این رژیم زمانی که از آن خواسته می‌شود پاسخگو باشد، به طور مستقیم به افزایش تلفات کودکان اشاره نمی‌کند.

هنگامی که یک فلسطینی به شهادت می‌رسد، ارتش رژیم صهیونیستی تحقیقات جنایی را درباره علت شهادت او انجام نمی‌دهد و معلوم نمی‌کند که آیا به دلیل اشتباه سربازان این رژیم بوده یا آیا فردی که هدف قرار گرفته در فعالیتی شرکت داشته که به ادعای صهیونیست‌ها دارای ماهیت رزمی آشکار بوده است.

گاردین در ادامه روایت خود از کودکان و نوجوانان شهید در کرانه باختری نوشت:حنین هوشیه، ۳۷ ساله، اتاق نشیمن کوچک خود را به زیارتگاه موقت پسرش، محمد مراد احمد هوشیه، تبدیل کرده است که یک هفته قبل از تولد ۱۳ سالگی اش در اواخر ژوئن برای تمرین فوتبال بیرون رفت و دیگر به خانه بازنگشت.

کفش‌های فوتبال او در زیر یک قاب و در کنار ماکت هواپیمایی که به دلیل نمره‌های بالا کسب کرده است، قرار دارد. او هرگز نتوانست با یه سفر واقعی برود. در کنار آن دستکش‌های دروازه بانی بر روی تی شرتی که جایزه گرفته مشاهده می‌شود.

«محمد» بعد از ظهر ۱۴ ژوئن در فاصله ۵۰ متری از خانه اش در کنار اردوگاه آوارگان در جنوب شرق رام الله با شلیک گلوله به شهادت رسید.

ارتش رژیم صهیونیستی در بیانیه‌ای مدعی شد این نوجوان در «شورش خشونت آمیز» نقش داشته و سربازان برای پراکنده کردن جمعیت شلیک کرده اند، اما در ویدئویی که درباره تیراندازی به این نوجوان وجود دارد چنین چیزی مشهود نیست.

حملات رژیم صهیونیستی به کودکان فلسطینی در اراضی اشغالی کرانه باختری قبلا در سال ۲۰۰۲ افزایش یافته بود. این دوران مصادف با انتفاضه دوم بود و بر اساس داده‌های گروه حقوق بشر بیت سلم (B'Tselem) ۸۵ کودک به شهادت رسیدند.

پدر محمد خواستار محاکمه سرباز صهیونیستی است که به طرف پسرش شلیک کرده است، اما حتی قادر به تشکیل پرونده از طریق عبور از پست‌های بازرسی نیست.

او می‌گوید: پسرم بی گناه بود. «این ظلم کامل» است. تصور کنید این ماجرا برعکس بود. اگر کسی به فرزند آن‌ها آسیب می‌رساند چه کار می‌کردند؟

یک گروه حمایت از حقوق کودکان در فلسطین تایید کرد که احساسات پدر این نوجوان درباره این که سربازان صهیونیستی با مصونیت کودکان را به شهادت می‌رسانند، بازتاب واقعیت است.

در سال ۲۰۱۸، بن دری سرباز صهیونیست به جرم قتل ندیم نوورا نوجوان ۱۷ ساله در جریان تظاهراتی در ایست بازرسی بیتونیا مجرم شناخته شد. بررسی‌های دادگاه نشان داد که این نوجوان در آن زمان هیچ تهدیدی برای سربازان صهیونیستی نداشته است. دری به ۹ ماه محکوم شد، اما دو ماه زودتر از موعد آزاد شد.

سلام زهران می‌تواند در کنار گیاهان یاس بالکن خانه اش بایستد و به مدرسه‌ای که پسرش غسان در آن درس می‌خواند نگاه کند. آن سوتر جاده‌ای است که سربازان اسرائیلی هنگام تیراندازی به این نوجوان ۱۴ ساله در آن ایستاده بودند.

او می‌گوید تشکیل پرونده علیه این رژیم ناممکن است، عدالتی برای ما وجود نخواهد داشت.