دونالد ترامپ در هفته‌های پایانی کمپین خود، در یک گفتگوی عمومی که توسط شبکه تلویزیونی اسپانیایی‌زبان یونیویژن برگزار شد، نکته‌ای را مطرح کرد که به ندرت بیان می‌کند. وقتی درباره نیاز به کارگران مهاجر از او پرسیده شد، پاسخ داد: «ما به کارگران نیاز داریم و می‌خواهیم آن‌ها بیایند.» او مشکل را مهاجرت غیرقانونی دانست و افزود: «من بیشتر از شما می‌خواهم که آن‌ها بیایند. ما کاری خواهیم کرد که افراد بتوانند به طور قانونی وارد کشور ما شوند.»
اکونومیست نوشته آیا این وعده‌ای است که او می‌تواند عملی کند؟ برخی در حلقه نزدیک ترامپ امیدوارند که بتواند. در سپتامبر، ایلان ماسک، کارآفرین متولد آفریقای جنوبی که شرکت‌هایش بسیاری از مهندسان خارجی را استخدام می‌کنند، در وب‌سایت خود اعلام کرد که «فرایند مهاجرت قانونی در آمریکا نیاز به ساده‌سازی و گسترش قابل توجهی دارد.» با این حال، وکلای مهاجرت نگران خلاف این هستند. آن‌ها می‌گویند که تماس‌های بسیاری از دارندگان ویزای مضطرب دریافت کرده‌اند که نگران تأثیر این موضوع بر وضعیت اقامت خود در آمریکا هستند.
یکی از دلایل این نگرانی این است که ترامپ در ۱۱ نوامبر اعلام کرد قصد دارد «استیون میلر»، یکی از مشاوران دیرینه خود را به عنوان معاون سیاست‌گذاری منصوب کند. میلر بر این باور است که آمریکا باید فقط برای «آمریکایی‌ها» باشد.
ترامپ در کمپین ۲۰۱۶ خود وعده داده بود که «دری بزرگ و زیبا» برای مهاجرت قانونی ایجاد کند. اما در عمل، دولت او - به ویژه تحت هدایت میلر - عملاً موانع نامرئی‌ای برای سیستم صدور ویزا و مجوزهای کار ایجاد کرد. دیمو میخایلوف، وکیل مهاجرتی برجسته در واشنگتن، می‌گوید: «آن‌ها دیواری نامرئی ساختند.» نرخ رد ویزاهای کاری کلیدی مانند H1B (ویژه افرادی با مدرک دانشگاهی یا مهارت‌های تخصصی) و L1 (برای کارکنان شرکت‌های چندملیتی) افزایش یافت. همچنین درخواست‌های مدارک بیشتر از متقاضیان برای اثبات صلاحیتشان افزایش یافت.
بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹، میانگین زمان انتظار برای ویزاها ۴۶درصد افزایش یافت. این امر به دلیل «بوروکراسی بیشتر، مدارک اضافی و مصاحبه‌های بیشتر» بود. جولیا گلات از مؤسسه سیاست مهاجرت می‌گوید که کل مهاجرت قانونی تا زمان پاندمی کاهش چشمگیری نیافت، اما هزینه‌ها و زمان‌بری آن بیشتر شد.
تحت ریاست جو بایدن، دولت تلاش کرده است سیستم را روان‌تر کند. به عنوان مثال، بررسی‌های سخت‌گیرانه برای تمدید ویزاها کاهش یافته و در بسیاری موارد الزام مصاحبه لغو شده است. اما سیاست‌هایی که اکنون ترامپ ممکن است دنبال کند، می‌تواند این تغییرات را معکوس کند.
بزرگ‌ترین نگرانی برای مهاجران هندی و چینی است. از سال ۱۹۹۱، سقفی برای تعداد کارت‌های سبز (اقامت دائم) مبتنی بر اشتغال برای شهروندان هر کشور تعیین شده است. بسیاری از هندی‌ها و چینی‌ها از طریق تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا و سپس اشتغال وارد این کشور می‌شوند، اما به دلیل این سقف، تعداد اندکی می‌توانند اقامت دائم بگیرند. در نتیجه، بسیاری از آن‌ها مجبورند با ویزاهای موقت زندگی کنند، حتی وقتی زندگی خود را در آمریکا می‌سازند.
چالش‌های پیش رو
کسانی که ویزای H1B دارند، در صورت از دست دادن شغل، تنها ۶۰ روز فرصت دارند تا شغلی دیگر پیدا کنند، وگرنه باید کشور را ترک کنند. داشتن فرزند آمریکایی هم از والدین محافظت نمی‌کند، و فرزندان غیرآمریکایی پس از رسیدن به سن قانونی حق اقامت خود را از دست می‌دهند. طولانی‌تر شدن زمان انتظار و محدودیت‌های بیشتر در تمدید ویزا ممکن است بسیاری از ساکنان طولانی‌مدت را مجبور به ترک آمریکا کند.
شاهدی از تجربیات مهاجران
جولز، وکیل شرکتی متولد چین که از زمان ورود به عنوان دانش‌آموز تبادلی در دبیرستان در آمریکا زندگی کرده است، می‌گوید که در دوران ریاست‌جمهوری قبلی ترامپ یکی از تمدیدهای ویزایش دو سال به تأخیر افتاد. او در این مدت می‌توانست کار کند، اما نمی‌توانست به خارج از کشور سفر کند. او می‌گوید: «این تجربه آنقدر دشوار بود که دیگر بی‌حس شده‌ام.» با انتخاب دوباره ترامپ، او در حال بررسی این است که آیا می‌تواند در کشور دیگری اقامت دائم بگیرد یا خیر. برای او و دیگران، ابتدا آمریکا گزینه اول بود، اما اکنون شاید کانادا یا استرالیا جایگزین شود.
