مرتضی رضایی-خب ایران مقابل قرقیزستان با نتیجه ۳ بر ۲ پیروز شد. مبارک همه مردم باشد، اما حق و انصاف را که بخواهیم در نظر بگیریم تن و بدن مام لرزید؛ مثل بازی با کره شمالی. آن بازی را هم با سه گل جلو بودیم که نزدیک بود همه چیز بهم بریزد.
مشخص نیست چه اتفاقی بین دو نیمه بازی‌های ملی می‌افتد که تیم تا این حد متزلزل می‌شود؛ رقبا دست مان را می‌خوانند و اگر تک ستاره‌های مان نباشند…
امشب ما هم مثل خیلی از عشق فوتبال‌ها تا مرز سکته پیش رفتیم و گفتیم: «خدا را شکر حداقل با قرقیزستان مساوی نکردیم.»
این بازی هم گذشت و طبق حرف قبلی خود قلعه نویی خوش شانس بودیم که فوتبال تنبیه‌مان نکرد، اما نکته اینجاست این فوتبال بی رحم تا چه زمانی می‌خواد روی خوشش را به ما نشان بدهد و تنبیه‌مان نکند؟
داشتم به این فکر می‌کردم که چه خوب می‌شد اگر فوتبال در این برهه و در این مقطع فقط یک نیمه داشت.
