7 حقیقت ِ کسانی که زیاد به همه چیز فکر می کنند و دل شان زود می شکند!

سواد زندگی؛ توسعه توانمندی‌های فردی؛ مریم طرزی– شاید خود ما از جمله کسانی باشیم که زیاد به همه چیز فکر می کنند. هر چیز پیش پاافتاده ای را دستمایه ای قرار می دهند که ساعت ها با آن کلنجار بروند. مسائل را شخصی کنند و همه چیز را به خودشان بگیرند.

منظور ما در اینجا نه فکر کردن عمیق به مسایل و چیزها، بلکه بیشتر نوعی دغدغه فکری فرساینده یا وسواس های فکری و ذهنی ای است که گریبان کسانی را می گیرد که زیاد به همه چیز فکر می کنند و از نظر احساسی هم بسیار شکننده اند.

ساعت ها و روزها به این فکر می کنند که مثلاً چرا فلانی این حرف را زد؟ منظورش از اینکه به این مورد اشاره کرد، چه بود؟

آن ها درگیر مکالمه ذهنی می شوند، لحظه حال را از دست می دهند و خودشان را به اصطلاح اذیت می کنند.

واقعیت این است که زندگی برای این افراد، کسانی که خیلی خودشان را درگیر برخی مسائل پیش پا افتاده می کنند، سخت می شود.

زیادی به همه چیز فکر کردن، رئوف بودن، احساساتی قوی و دلی رحیم داشتن گرچه نعمت است اما خیلی وقت ها زندگی را به کام صاحبان شان تلخ می کند.

اگر قرار باشد به همه چیز خیلی فکر کنیم و در عین حال خیلی هم نرم و حساس باشیم، شاید به راحتی آسیب ببینیم.

متن کامل را در سواد زندگی بخوانید (اینجا)

درس های دیگری در سواد زندگی
مدرسه آموزش‌های دانش پایه و کاربردی عصر ایران

 کانال سواد زندگی در تلگرام:  savadzendegi@