صحبت از رافائل نادال است؛ کسی که حتی اگر پیگیر ورزش تنیس نباشید، قطعا نام او را شنیده‌اید. دومین تنیسور پرافتخار تاریخ درحالی در حضور بیش از ۱۱ هزار تماشاگر اسپانیایی در مالاگا از دنیای حرفه‌ای خداحافظی کرد که کشورش فینال جام دیویس را به هلند باخت، اما این چیزها اهمیتی ندارند؛ وقتی آن جوانک آفتاب‌سوخته، تبدیل به کوهی از عضله با بی‌نهایت مدال و عنوان شده که کم‌پشتی موهایش را پشت آن هدبند نایکی پنهان می‌کند. مردی که روزگاری باید قهرمانی در هر رقابتی که در خاک رس برگزار می‌شد را برای او کنار می‌گذاشتید، با چشمانی اشک‌آلود خطاب به همه اسطوره‌ها و مردمی که تماشایش می‌کردند، گفت: «دوست دارم به عنوان انسانی خوب و کودکی که رویاهایش را دنبال کرد و بیش از آنچه تصور می‌کرد به دست آورد، به یاد آورده شوم.» بله؛ بیایید گوشه‌ای از افتخارات رافائل نادال را مرور کنیم تا همان‌طور که می‌خواست، از او یاد کنیم. با ذکر این مرثیه که از مثلث طلایی‌ترین دوران تاریخ تنیس، تنها نوواک جوکوویچ باقی مانده است و بس. اسطوره اسپانیایی از ماه آوریل سال ۲۰۰۵ که برای نخستین بار به جمع ۱۰ تنیس‌باز برتر جهان پیوست، با وجود مصدومیت‌های پیاپی تا ۹۱۲ هفته بعد(حدود ۱۸ سال) یعنی مارس سال ۲۰۲۳ این جمع را ترک نکرد. بعد از نادال، جیمی کانرز و راجر فدرر به ترتیب با ۷۸۹ و ۷۴۲ هفته حضور در بین ۱۰بازیکن برتر جهان، در جایگاه‌های دوم و سوم قرار دارند.
نادال تنها بازیکنی در تاریخ تنیس است که توانسته در سه دهه مختلف به رتبه یک رده‌بندی جهانی برسد و مجموعا ۲۰۹ هفته را در این جایگاه سپری کرد. «پادشاه خاک» در مجموع ۱۴ بار فاتح مسابقات آزاد فرانسه شد که بیشترین تعداد قهرمانی در یک گرنداسلم محسوب می‌شود. او رکورد خارق‌العاده ۱۱۲ پیروزی و تنها ۴ شکست را در رولان گاروس ثبت کرد.
او تنها بازیکن مردی است که در ۱۰ فصل پیاپی حداقل یک عنوان گرنداسلم کسب کرده است؛ از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴. نادال در این دوره ۱۴ عنوان گرنداسلم برده و حداقل یک بار در هر یک از این مسابقات چهارگانه قهرمان شده است.
قهرمان ۲۲ دوره گرنداسلم رکورد بیشترین پیروزی متوالی در یک نوع زمین را بین بازیکنان مرد دارد. حد فاصل بین مسترز مونت‌کارلو ۲۰۰۵ و مسترز هامبورگ ۲۰۰۷، نادال ۸۱ بازی متوالی را در زمین خاک رس برد!
نادال تنها ۹ بار در فینال‌های تورنمنت‌های خاک رس، شکست را تجربه کرد. او نخستین عنوان از ۹۲ جام دوران حرفه‌ای خود را سال ۲۰۰۴ در لهستان به دست آورد و آخرین عنوانش را سال ۲۰۲۲ در قلمرو پادشاهی‌اش یعنی رولان گاروس.
ماتادور اسپانیایی زمانی که ۲۴ سال و ۳ ماه و ۱۰ روز سن داشت، به جوان‌ترین مرد تاریخ تنیس تبدیل شد که به «کریر گرنداسلم» یعنی قهرمانی در هر چهار گرنداسلم و «کریر گلدن اسلم» یعنی قهرمانی در هر چهار گرنداسلم به علاوه طلای المپیک می‌رسد.
اسطوره اسپانیایی نخستین گرنداسلم خود را در مسابقات آزاد فرانسه ۲۰۰۵ فتح کرد و نخستین گرنداسلم غیر خاکی خود را در ویمبلدون ۲۰۰۸ به دست آورد. او همچنین مدال طلای انفرادی را در المپیک ۲۰۰۸ پکن و سپس نخستین گرنداسلم هارد خود را در اوپن استرالیا ۲۰۰۹ به دست آورد.
نادال تنها بازیکن مردی است که قبل از رسیدن به ۲۰ سالگی توانسته طی یک فصل حداقل ۱۰ عنوان قهرمانی کسب کند. او این رکورد را در فصل ۲۰۰۵ در حالی که تنها ۱۹ سال داشت با کسب یازده قهرمانی شامل اوپن فرانسه و چهار مسترز هزار امتیازی ثبت کرد.
رافا که بی‌تردید بهترین بازیکن تاریخ تنیس اسپانیا است، در طول دوران حرفه‌ای خود پنج مرتبه به همراه تیم ملی کشورش فاتح معتبرترین رقابت‌های تیمی تنیس شد. در سال‌های ۲۰۰۴، ۲۰۰۸، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹. در دوران مدرن تنیس تنها جان مک‌انرو توانسته این تعداد قهرمانی با آمریکا را در جام دیویس کسب کند.
یک آمار عجیب‌وغریب دیگر ماتادور شمار بیشتر قهرمانی‌های او از شکست‌هایش در زمین خاک رس است! ۶۳ قهرمانی در مقابل شکست در ۵۱ مسابقه. یعنی تعداد عناوین او در خاک از تمام شکست‌هایی که در این سال‌ها تجربه کرد، بیشتر است.
هیچ مرد یا زنی در تاریخ نتوانسته به اندازه نادال مقابل نفر اول رده‌بندی پیروزی کسب کند. ماتادور نخستین‌بار وقتی ۱۷ ساله بود در مسترز میامی ۲۰۰۴ راجر فدرر صدرنشین را شکست داد و طی ۱۸ سال بعد مجموعا ۲۳ مرتبه مقابل نفر اول رده‌بندی جهانی به برتری دست یافت. تمامی این ۲۳ پیروزی مقابل دو رقیب بزرگ او به دست آمدند؛ ۱۳ پیروزی مقابل راجر فدرر و ۱۰ پیروزی مقابل نوواک جوکوویچ.
