افشاگری از شکست عجیب مایک تایسون؛ به خاطر یک مشت دلار

نارضایتی زیادی در مورد عملکرد مایک تایسون و جیک پل در مبارزه آخر هفته گذشته وجود دارد. همیشه این ایده که تایسون متعهد شده بود برابر پل مبارزه واقعی به نمایش نگذارد، وجود داشت و این ایده حالا و با شکست تایسون، در میان طرفدارانی که نمی‌فهمند چگونه یک مبارزه حرفه‌ای بوکس می‌توانست به این شکل پیش برود، گسترش یافته است. حتی جالب است که، به عنوان مثال، هرگز ندیدیم که آیرون مایک یکی از آپرکات‌های معروف خود را که بار‌ها حریفانش را به خواب فرستاده بود، پرتاب کند.

واقعیت این است که، همانطور که در گزارش این مبارزه ذکر شد، از ابتدا مشخص بود که تایسون سلاح‌های لازم برای ناک‌اوت کردن پل را داشت و نیازی به ادامه مبارزه تا پایان نبود. به طور ماهرانه، قهرمان سابق جهان ضرباتش را در حین حرکت خنثی می‌کرد یا آن را بدون اطمینان زیاد پرتاب می‌کرد تا کمترین آسیب را وارد کند. حتی پس از دو راند، مایک از مبارزه استعفا داد، به طور کامل گارد خود را باز کرد و نشان داد که دیگر نمی‌تواند حتی حمله کند. به این ترتیب، حریفش در آن دو راند ابتدایی در کارت‌های امتیازدهی پیشی گرفت.

گویا این یک سناریوی از پیش تعیین شده بود، حتی مفسران مبارزه اظهار داشتند که پل با رقیب ۵۸ ساله خود مهربان بود و ناک‌اوت را به او بخشید. خود پل پس از مبارزه به این موضوع افتخار کرد: «بله، در راند‌های آخر سرعت را کم کردم، زیرا می‌خواستم به تماشاگران نمایش بدهم و نمی‌خواستم به کسی که نیازی به آسیب دیدن نداشت، آسیب برسانم.»
در واقع، در طول هفته، تایسون بسیار خاموش و بدون انگیزه به نظر می‌رسید. در نهایت، او در طول وزن‌کشی به حریف خود سیلی زد، شاید حتی به این کار وادار شده بود. همچنین عجیب است که او به تنهایی، مانند یک روح سرگردان، به سمت رینگ می‌رفت و وقتی مبارزه شروع شد، با تمام توان وارد نشد، زیرا به یاد داشته باشیم که ما در مورد یک مبارزه واقعی بوکس صحبت می‌کنیم و بهترین گزینه‌های او در یک مبارزه کوتاه بود.

در سن ۵۸ سالگی، او مجبور شد ضربات بیشتری را تحمل کند، اما آنها را تحمل کرد. پل نیز در راند‌های آخر سرعت را کم کرد، اما واقعیت این است که اگر واقعیت غالب می‌شد، همه چیز می‌توانست زودتر تمام شود.

این روز‌ها ویدیو‌های مختلفی از مبارزه منتشر شده است که در آن می‌توان دید که آیرون مایک در هنگام پرتاب ضربات وقتی حریفش گارد خود را باز می‌کند و در راند اول آماده ناک‌اوت است، از ادامه حرکت خودداری می‌کند. او در چند نوبت و در یکی آشکارا از مشتی که می‌توانست کار پل را تمام کند، خودداری کرد.
سؤال اکنون این است: آیا همه اینها بخشی از یک سناریو برای سازماندهی نوعی انتقام است؟