شروع عصر جدید تیم ملی انگلیس با توماس توخل

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، پیروزی ۵ بر صفر برابر جمهوری ایرلند به دوران لی کارسلی به عنوان مربی موقت تیم ملی انگلیس پایان داد و در دور بعدی بازی‌های ملی توماس توخل مربی سه شیر خواهد بود.

کارسلی در شش بازی پنج برد به دست آورد و انگلیس را به سطح اول لیگ ملت‌های اروپا برگرداند. تیم او ۱۶ گل زد و سه گل خورد اما فراتر از نتایج، مربی تیم زیر ۲۱ سال انگلیس راه را برای جانشین گرت ساوت گیت هموار کرد.

نسل جدید

کمی به اختیار و کمی به اجبار، کارسلی هشت بازیکن جدید را در ترکیب انگلیس به کار گرفت. در آخرین اردو، ۹ نفر از فهرست ابتدایی او کنار کشیدند و پنج بازیکن جدید معرفی شدند. اما حتی قبل از بازی‌های نوامبر، کارسلی که با بیشتر این بازیکنان در تیم زیر ۲۱ سال کار کرده، علاقه‌اش به جذب چهره‌های جدید را ثابت کرده بود.

آنخل گومز و مورگان گیبزوایت، بازیکنان کلیدی تیم زیر ۲۱ سال در بازی‌های سپتامبر فرصت پیدا کردند و آنتونی گوردون که یکی از ستاره‌های تیم قهرمان سال ۲۰۲۳ در رقابت‌های زیر ۲۱ سال اروپا بود، در هر شش بازی کارسلی در ترکیب اصلی بود. در واقع از ۱۱ بازیکن اصلی فینال رقابت‌های ۱۶ ماه قبل برابر اسپانیا، هشت نفر به تیم بزرگسالان انگلیس راه پیدا کردند و نیمی از آنها را کارسلی آورد.

انتظارات از تیم توخل بالا است اما این آلمانی دریایی از استعدادها را در اختیار دارد که نیازی نیست در مدار بین‌المللی قرارشان دهد. توخل ۳۵ بازیکن آماده دارد و این موهبت را خیلی از مربی‌ها آرزو دارند.

رفع مشکل خط میانی

ساوت گیت در توضیح نتیجه ضعیف تیمش در جام ملت‌های اروپا گفت جانشینی تخصصی برای کالوین فیلیپس در تیمش نداشته، بازیکنی که اگرچه از نظر بدنی آماده بود، اما به دلیل فرم ضعیف دعوت نشد. خط میانی مدت‌ها برای انگلیس دردسرساز بوده در حالی که دکلان رایس و جود بلینگام حداقل برای دو تورنمنت بعدی در اوج خواهند بود.

اینکه نفر سوم مثلث میانی چه کسی باشد، نگران‌کننده بود اما کارسلی نشان داد سه شیر گزینه‌های زیادی دارند. کورتیس جونز در نخستین بازی ملی درخشید و گومز گزینه قابل اعتمادی بوده، کانر گالاگر هم هست. کوبی ماینو و آدام وارتون زیر نظر کارسلی تنها یک بازی انجام دادند اما می‌توانند بازیکنان باارزش توخل باشند.

گیبزوایت و مورگان راجرز هم معرفی شده‌اند در حالی که امیل اسمیت رو با بازی‌های باشگاهی می‌تواند به ترکیب هجومی متشکل از فیل فودن، کول پالمر و حتی جک گریلیش اضافه شود. شاید بزرگترین مشکل توخل انتخاب بین گزینه‌های خوب باشد. در دفاع چپ لوییز هال در فرصت کم پیش آمده خودش را ثابت کرده و می‌تواند مشکل مصدومیت همیشگی لوک شاو را حل کند. در سمت راست، نونی مادوئکه دارایی ارزشمندی است و مثل انتخاب اول تیم، بوکایو ساکا چپ پا است و اگر همینطور ادامه دهد، انتخاب برای مربی سخت می‌شود.

نام‌های بزرگ

یکی از بزرگترین انتقادها به دوران ساوت گیت ترجیح نام‌های بزرگ برای حفظ تعادل بود. ترنت الکساندر آرنولد به خط میانی برده شد و بعد از بازی‌های ضعیف تغییر پست داد اما آنتونی گوردون، تنها مهاجم تخصصی سمت چپ تیم تنها یک دقیقه در کل یورو فرصت بازی پیدا کرد چون فودن نام بزرگتری بود. کارسلی مربی موقت بود و چنین ترجیحی وجود نداشت و تنها تعادل تیم اهمیت داشت. فقط یک بار جواب نداد و آن باخت خانگی ۲ بر یک مقابل یونان بود که پالمر، بلینگام، فودن، گوردون و ساکا همه در ترکیب اصلی قرار گرفتند بدون اینکه تیم مهاجم تخصصی داشته باشد.

سؤال‌های بی‌جواب

با وجود موفقیت کارسلی، سؤال‌هایی مانده که توخل باید برای آنها جواب پیدا کند مثل اینکه تا کی باید هری کین انتخاب اول خط حمله انگلیس باشد؟ یا اینکه آیا مربی سابق چلسی قدرت کافی برای کنارگذاشتن نام‌های بزرگ برای حفظ تعادل تیم را دارد؟ و اینکه انگلیس چطور می‌تواند از کایل واکر که در این فصل بشدت افت کرده، عبور کند؟

برای نخستین بار در بیش از یک دهه اخیر مربی انگلیس با انتظارات بالایی روبه‌رو می‌شود تا جایی که موفقیت تنها با یک جام بزرگ مورد قبول رسانه‌ها و هواداران قرار می‌گیرد. کارسلی نمی‌توانست تیم را در شرایطی بهتر از این به توخل تحویل دهد و حالا نوبت مربی آلمانی است که از این پیشرفت به نفع خودش استفاده کند.