باید آماده بود تا غافلگیر نشد/ متافیزیک حضور ترامپ در تصویب قطعنامه جدید

گروه سیاسی - مصطفی مطهری: تصویب قطعنامه جدید شورای حکام علیه تهران فارغ از محتوا و پیامدهایی که متناسب با آن در گزارش آتی ریاست این سازمان پس از بازدیدهای بازرسان از تهران نهایی می شود حاوی نکاتی تحلیلی در سیر تکمیل پازلی ست که غربی ها برای آینده ترسیم کرده اند.

به گزارش بولتن نیوز، پیش از ورود به این بحث می باید این نکته بسیار مهم را خاطر نشان کرد که نبرد تروییکای اروپایی با حمایت ایالات متحده آمریکا با تهران در مسئله فعالیت های هسته ای، وجهی بارز از بروز موضوع مذکور در ذیل تصویب قطعنامه فعلی به شمار می رود. در واقع در کنار تهدیدهای پیشین تهران مبنی بر کنار گذاردن محدودیت ها در حوزه مذکور در قبال هرگونه تصویب قطعنامه و صدور دستورالعمل های تازه در این عرصه پس از تصویب قطعنامه، اقدام اخیر غربی ها در این باره یعنی تصویب قطعنامه علیه ایران، پرده برداری از جنگ پنهانی بود که دو طرف در رابطه با آن برای یکدیگر خط و نشان می کشیدند، که به نظر می رسد در این حد و اندازه هم تا روزها و هفته های آتی ادامه خواهد یافت و تداوم این روند و حتی گسترش آن بستگی به کنش متقابلی دارد که طرفین برای هم دارند. بدان معنا که راضی بودن طرفین از یکسو و یا ناراضی بودن آنها از سوی دیگر (از شرایطی که رقم می خورد)، قواعد بازی در این باره را شکل خواهد داد.

اما بحث اصلی در این باره که در ابتدای این یادداشت به آن اشاره کردیم به موضوع قواعد بین المللی از ظهور شرایط تازه در این عرصه دلالت دارد. به واقع حکایت تصویب این قطعنامه علیه ایران احتمالا روایتی از پیش درآمد ورود ترامپ به کاخ سفید دارد. بطوریکه تغییر شرایط موجود از موضوع حکمرانی جهانی و متاثر بودن رژیم های بین المللی از وضعیت متغیر گونه موجود، به ترسیم زمینه ها و بسترهای همسازگونه و همراه با آن شده است. بنحویکه به نظر می رسد شرایط برای سخت گیری های آژانس بین المللی اتمی و فشار اروپاییان بر تهران در سال های پیش رو بیش از پیش خواهد شد. در حقیقت احتمال وقوع این شرایط و گمانه زنی ها در این باره بدان معنا خواهد بود که تهران علاوه بر آماده بودن برای هر احتمال، باید پلن های چندگانه جایگزین را طراحی کند تا نه تنها در دام عمل انجام شده یا پیشا تصمیم گیری قرار نگیرد بلکه در زمان مناسب، متناسب با آنچه رخ می دهد از آنها رونمایی کند. 

خلاصه اینکه آنچه حتمی ست تغییر در رهیافت های جهانی در حوزه مقابله با تهدیدهایی ست که نافی نظم غربی و متافیزیک سیاسی غربی ها می باشد. پس داشتن راهبردها و تاکتیک های خنثی ساز برای تهران به تبع این شرایط لازم و حتمی خواهد بود.