افرادی که پس از ساعت ۵ بعدازظهر بیشتر غذا می‌خوردند در آزمایش گلوکز سطح بالاتری از گلوکز را نشان دادند که نشان‌دهنده تحمل ضعیف‌تر گلوکز بود.
به گزارش سلام نو به نقل از انتخاب؛ پزشکان مدت‌هاست به افرادی که می‌خواهند وزن خود را کاهش دهند توصیه کرده‌اند که پس از غروب خورشید غذا نخورند و وعده ناهار را سنگین‌ترین وعده روزانه قرار دهند.
حالا محققان دانشگاه اوبرتا د کاتالونیا (UOC) و دانشگاه کلمبیا به یک مزیت بزرگ دیگر این توصیه برای سلامت متابولیک اشاره کرده‌اند و نشان داده‌اند که خوردن حداقل ۴۵ درصد از کالری‌های روزانه پس از ساعت ۵ عصر می‌تواند توانایی بدن در تنظیم سطح قند خون را مختل کند.
خوردن غذا در ساعات شب می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد.
این یافته‌ها ممکن است اعتبار علمی به برنامه رژیم غذایی روزه‌داری متناوب (intermittent fasting) بدهد که از خوردن غذا در ساعات پایانی شب جلوگیری می‌کند.
در حدود ۱۰ درصد از آمریکایی‌ها از روزه‌داری متناوب به‌عنوان یک رژیم غذایی استفاده می‌کنند. طرفداران این روش معمولاً زمان خوردن غذا را به یک دوره شش ساعته در طول روز محدود می‌کنند، مثلاً از ساعت ۱۱ صبح تا ۵ بعدازظهر.
افرادی که روزه‌داری متناوب انجام می‌دهند، معمولاً بیشتر کالری‌های خود را در اوایل روز دریافت می‌کنند.
دکتر دیانا دیاز ریزولو، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «توانایی بدن در متابولیزه کردن گلوکز در شب محدود است، زیرا ترشح انسولین کاهش می‌یابد و حساسیت سلول‌ها به این هورمون به دلیل ریتم شبانه‌روزی که توسط ساعت مرکزی مغز تنظیم می‌شود، کاهش می‌یابد.»
افرادی که ۴۵ درصد یا بیشتر از کالری‌های روزانه خود را بعد از ساعت ۵ بعدازظهر می‌خورند، توانایی کمتری در تنظیم سطح قند خون دارند که در طول زمان می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.
این مطالعه که در مجله Nutrition and Diabetes منتشر شده، شامل ۲۶ نفر بین ۵۰ تا ۷۵ ساله بود که دارای اضافه‌وزن یا چاقی و پیش‌دیابت یا دیابت نوع ۲ بودند.
شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: گروه افرادی که زودتر غذا می‌خوردند و گروهی که دیرتر غذا می‌خوردند. هر دو گروه همان غذاها را با همان مقدار کالری می‌خوردند، اما در زمان‌های مختلف از روز.
افرادی که پس از ساعت ۵ بعدازظهر بیشتر غذا می‌خوردند (گروه دیرخور)، در آزمایش گلوکز سطح بالاتری از گلوکز را نشان دادند که نشان‌دهنده تحمل ضعیف‌تر گلوکز بود.
از سوی دیگر، روزه‌داری متناوب نشان داده است که توانایی بدن در استفاده مؤثر از گلوکز و استفاده از انسولین برای مدیریت سطح قند خون را به‌طور چشمگیری بهبود می‌بخشد، بخشی از این به دلیل تشویق افراد به اتمام خوردن غذا تا حدود ساعت ۵ بعدازظهر است.
محققان اضافه کردند که غذاهایی که معمولاً دیر شب مصرف می‌شوند، کالری‌زیاد و اغلب فرآوری‌شده هستند که ممکن است توضیح دهد چرا خوردن دیرهنگام با افزایش وزن و چربی بدن مرتبط است.
دکتر دیاز ریزولو گفت: «تا به امروز، تصمیمات شخصی در تغذیه بر اساس دو سوال اصلی بوده است: چه مقدار می‌خوریم و چه غذاهایی را انتخاب می‌کنیم. با این مطالعه، یک عامل جدید در سلامت قلبی-متابولیک در حال تبدیل شدن به عاملی مهم است: زمان غذا خوردن.»
علاوه بر غذاهای ناسالم که معمولاً شب‌ها مصرف می‌شوند، مشخص شده که دیر خورها با سرعت کمتری کالری می‌سوزانند و بدنشان نشانه‌هایی از تشویق به ذخیره چربی و کاهش تجزیه چربی نشان می‌دهد که می‌تواند منجر به افزایش رشد چربی شود.
مطالعات هاروارد نشان داده است که خوردن دیرهنگام میزان هورمون لپتین را کاهش می‌دهد که این هورمون سیگنال سیری را می‌فرستد و بر هورمون‌های تنظیم‌کننده اشتها تأثیر می‌گذارد، که باعث می‌شود افراد در طول زمان احساس گرسنگی بیشتری کنند.
این تغییرات ممکن است خطر ابتلا به چاقی را افزایش دهد که یکی از عوامل خطر اصلی دیابت نوع ۲ است.
