جنگ کادرفنی تیم ملی با جواد خیابانی، به اوج خود رسیده و انگار قرار نیست دو طرف پا پس بکشند.
امیر قلعه نویی گویا فراموش کرده در دوره قبلی مربیگری در تیم ملی، چطور درگیری اش با مجری پر مخاطب تلویزیونی او را با اولین باخت و او از تیم ملی دور کرد؛ آن هم با باخت در مرحله یک چهارم جام ملت‌های آسیا در ضربات پنالتی! مشابه همین شکست در زمان کیروش، نتوانست گزندی به مربی پرتغالی برساند، چون او همان مجری را به عنوان طرفدار پشت سر خود داشت.
مثال دیگر قضیه جواد نکونام در تیم استقلال است: نکونام از هفته سوم فصل قبل تا سومین هفته فصل جاری بدون باخت بود اما با انتقاد های کارشناسان تلویزیونی از سبک دفاعی مورد استفاده جواد، با اولین باخت استقلال، تماشاگران شعار حیا کن رها کن سر دادند و نکونام از استقلال رفت.
جواد نکونام این سبک دفاعی را از کی روش آموخته بود اما چگونه، اجرای این سبک توسط او مورد ملامت بود اما بازی دفاعی تیم ملی با مربی خارجی به نوعی اقتدار در بازی، محسوب می شد؟ جواب این سوال به خوبی قدرت رسانه و تاثیر گذاری بر افکار عمومی را نشان می دهد. پس کادرفنی و بازیکنان تیم ملی بهتر است تمرکز خود را روی بازی های آینده خود گذاشته و جنگ بی فایده با گزارشگران را برای همیشه کنار بگذارند.
عبدالقادر پوزیده | باشگاه خبرنگاران آزاد
