لباس رژه ۶۰ کشور مشابه ایران بود/ انتخاب لباس المپیکی‌ها با نظر کمیته المپیک نیست

 المپیک ۲۰۲۴ پاریس با حاشیه مهمی درباره لباس فرم رژه المپیک به‌ویژه درباره بانوان مواجه شد. این لباس که مقنعه مشکی و روپوش سفید بدون طرح بود، به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت و وقتی بعضی ورزشکاران به مخاطبان و مردم در فضای مجازی پاسخ دادند، کوره انتقادات داغ‌تر شد. هرچند مشخص شد بعضی از آنها سفیر برند مورد نظر بودند. در کنار این موضوع کاندیداتوری برخی زنان برای قبول تصدی وزارت ورزش دولت چهاردهم و همچنین بررسی عملکرد معاون توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان دولت سیزدهم هم در ماه‌های اخیر مورد بحث بوده است.

درباره همه این موارد با مهین فرهادی‌زاد، نایب‌رئیس بخش بانوان کمیته ملی المپیک، معاون سابق توسعه ورزش زنان وزارت ورزش و یکی از سرپرستان کاروان المپیکی ۲۰۲۴ که سابقه حضور مدیریتی در چهار المپیک را دارد، گفتگو کرده‌ایم. او در گوشه‌ای از مصاحبه، زیبایی پیراهن تنها نماینده ایران در المپیک ۱۹۹۶ را عامل پیگیری خانم آمریکایی برای یافتن طراح آن دانست. آنچه در ادامه می‌خوانید، مشروح مصاحبه تفصیلی با یکی از باسابقه‌ترین مدیران بخش بانوان ورزش ایران در سال‌های پس از انقلاب است. وقتی به پاریس رسیدیم، هنوز پرچم المپیک را نصب نکرده بودند

شما به عنوان یکی از سرپرستان کاروان ایران در المپیک ۲۰۲۴ پاریس حضور داشتید. از فضای کلی المپیک برای ما بگویید با ذکر این نکته که ما یک افتتاحیه متفاوت داشتیم. افتتاحیه‌ای که جنجالی شد و خیلی با فرهنگ ما جور در نمی‌آمد. توضیح کوتاهی بفرمایید تا بعد در مورد جزییات آن با هم صحبت کنیم.

المپیک ۲۰۲۴ فرانسه یک تفاوت‌هایی با سایر المپیک‌ها داشت، از جمله این که دهکده‌های مختلفی برای اجرای مسابقات هماهنگ شده بود. اصل دهکده، دهکده پاریس بود که رشته‌های مختلفی در فواصل دور و نزدیک در آن برگزار می‌شد. منتهی مکان و محل اسکان ورزشکاران، همین پاریس بود؛ اما یک دهکده دیگری هم در شَتَقو داشتند. با فاصله چیزی حدود چهار ساعت و نیم با اتوبوس فاصله داشت که بچه‌های ورزشکار را با خود می‌بردند و به آن دهکده می‌رسیدند. به ظاهر یک دهکده و در حومه آن یک منطقه نظامی بود. به دلیل این که میدان تیراندازی در آن فضا قرار گرفته بود. سه دهکده دیگر هم با تعداد مثلا ۲۰۰ و خرده‌ای نفر، ۱۰۰ و خرده‌ای نفر و مجدداً با ظرفیت ۲۷۰ و خرده‌ای نفر.

این اعداد ظرفیت جمعیت آن منطقه است؟

نه این دهکده‌ها برای ورزشکاران در نظر گرفته شده بود. مثلا دهکده پِزی که ورزشکاران ما در آنجا اسکان داده شدند، نزدیکترین دهکده به محل میدان تیراندازی بود. با اتوبوس حدود ۱۰ دقیقه و از طریق پیاده‌روی ۲۰ دقیقه تا میدان تیراندازی فاصله داشت. آنجا یک محل صنعتی بود. خوابگاه‌های افرادی که در این منطقه صنعتی بودند را ترمیم کرده بودند و به عنوان خوابگاه ورزشکاران استفاده می‌شد. بد نبود و به هر ترتیب کار انجام می‌شد. اما اینکه شما فکر کنید در این محل المپیک برگزار می‌شود، به هیچ وجه. مثلا شب اول که ما به دهکده پِزی رسیدیم، ۹ نفر از ایران بودیم. یک تعداد دیگری از کشور‌های دیگر هم که در مجموع