مذاکرات نیویورک، هویج بعد از چماق

به گزارش برخی از رسانه‌ها قرار است ایران با انگلیس، فرانسه، آلمان در نیویورک، مقر سازمان ملل مذاکره کند. بنظر می‌رسد سه کشور اروپایی بعد از اقدامات خصمانه همچون نقض تمامیت ارضی ایران با حمایت از ادعای واهی امارات در خصوص جزایر سه گانه، تحریم شرکت‌های هواپیمایی و کشتیرانی به ادعای بی اساس کمک‌های نظامی ایران به روسیه و تصویب قطعنامه علیه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران در شورای حکام آژانس،  اینک قصد دارند سیاست هویج را جایگزین چماق کنند.

در ادبیات بین المللی، سیاست چماق و هویج (Carrot and stick) اشاره دارد به سیاست تنبیه و تشویق برای گرفتن رفتار مطلوب از طرف مقابل و به معنای سیاست تهدید و تحبیب نیز به کار می‌رود.

در واقع سه کشور اروپایی با مشارکت اتحادیه اروپا قصد دارند همان اتهاماتی که با بالا بردن «چماق» علیه ایران مطرح کرده اند، در نیویورک هم بصورت نرم همراه با لبخند و با سیاست «هویج» به ایران تفهیم نمایند.

قطعا در اهمیت مذاکرات برای حل مشکلات میان کشور‌ها و حتی مذاکره با اروپا تردیدی نیست، اما در مقطع فعلی یعنی با فاصله چند روز از قطعنامه ضد ایرانی اروپا در شورای حکام، مذاکرات نیویورک نه عزتمندانه، نه حکیمانه و نه مصلحت جویانه است.

عزت حکم می‌کرد که بعد از رفتار‌های خصومت آمیز اروپا، مدتی به آن‌ها بی اعتنایی شود؛ حکمت آن بود که بگذاریم بعد از افزایش سانتریفیوژ‌ها در صنعت هسته ای، با دست پُر به این مذاکرات برویم و مصلحت این بود که بعد از عمل متقابل درخصوص تحریم‌های هوایی و دریایی اروپا، مذاکرات را بپذیریم.

نباید انتظار داشت که در مذاکرات نیویورک، کشور‌های اروپایی از تمامیت ارضی ایران در قبال جزایر سه گانه حمایت کنند یا تحریم‌های اخیر را لغو و یا از ارائه قطعنامه به شورای حکام ابراز ندامت نمایند.

تاکنون رسم ایران بر این بوده که در مقابل ارعاب، نرمش نشان ندهد؛ جلسه نیویورک معنایی جز مرعوب شدن در مقابل فشار‌ها و اتهامات بی اساس اروپا ندارد.

در ماه‌های اخیر اتحادیه اروپا در اعمال دشمنی علیه ملت ایران از آمریکا هم سبقت گرفته  و اعمال سیاست عزت، حکمت و مصلحت ایجاب می‌کند که جلسه نیویورک به زمان دیگری موکول شود.

امید که خسروان، صلاح دولت خود را خوب تدبیر کنند.