بیماری پسوریازیس ناخن چیست؟ راه های کنترل آن را بشناسید

اقتصاد ایران: پسوریازیس ناخن یک بیماری خود ایمنی است که باعث می‌شود سلول‌های پوست شما به سرعت تکثیر شوند. پسوریازیس ناخن، ناخن‌های انگشتان دست و پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری معمولا همراه با بثورات پسوریازیس در سایر قسمت‌های بدن شما ظاهر می‌شود. پسوریازیس ناخن ظاهر ناخن‌های پا و دست را تغییر می‌دهد. ناخن‌ها ممکن است ضخیم شوند، سوراخ‌های سوزنی در آنها ایجاد شود و رنگ یا شکل آنها تغییر کند. احساس شکنندگی نیز دیگر عارضه‌ای است که این بیماری در ناخن ایجاد می‌کند. در ادامه با این بیماری، درمان و کنترل آن بیشتر آشنا می‌شویم.

هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود. با این حال اگر شما:

بالای 40 سال سن دارید؛

آقا هستید؛

پسوریازیس یا سابقه خانوادگی پسوریازیس دارید؛

آرتریت پسوریاتیک دارید؛

احتمال اینکه به پسوریازیس ناخن هم مبتلا شوید، خیلی بیشتر می‌شود.

این بیماری بیش از 50 درصد از همه افراد مبتلا به پسوریازیس و حدود 86 درصد از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

خیر، پسوریازیس ناخن یک قارچ نیست؛ یک بیماری خود ایمنی است. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن شما بیش از حد واکنش نشان می‌دهد، که منجر به رشد سریع سلول‌های جدید پوست می‌شود.

علائم این عارضه عبارتند از:

تغییر رنگ: پوست زیر ناخن (تخت ناخن) ممکن است تغییر رنگ دهد. این تغییرات که لکه‌های ماهی قزل‌آلا یا لکه‌های روغن نامیده می‌شوند، ممکن است زرد، قرمز، صورتی یا قهوه‌ای به نظر برسند.

سوراخ شدن: ناخن‌های شما ممکن است دچار فرورفتگی یا تورفتگی شوند. این تورفتگی‌ها ممکن است به کوچکی نوک یک سنجاق (0.4 میلیمتر) یا به بزرگی نوک یک مداد رنگی (2 میلیمتر) باشند، ضمنا می‌توانند کم عمق یا عمیق باشند. شما ممکن است فقط یک یا دو فرورفتگی روی ناخن خود داشته باشید، یا ممکن است تعداد آنها به بیشتر از 10 تا روی یک ناخن برسد.

تغییرات در ساختار ناخن: ممکن است شیارهایی به صورت افقی روی ناخن شما به وجود بیاید. ناخن‌های شما ممکن است آنقدر نازک شوند که شروع به خرد شدن کنند. لایه ضخیم پوست زیر نوک ناخن نیز ممکن است شروع به کنده شدن کند و به آرامی از بستر ناخن جدا شود (اونیکولیز)، که این شرایط ممکن است منجر به ایجاد قارچ ناخن شود.

برخی از این علائم ممکن است منجر به ناراحتی، حساسیت یا درد شود که می‌توانند بر راحتی یا توانایی شما در ایستادن، راه رفتن یا استفاده از دست‌ها تأثیر بگذارند.

در ادامه به انواع درمان‌های این عارضه اشاره می‌کنیم اما استفاده از بالم ناخن پسوریازیس سریتا یکی از بهترین و به‌روزترین روش‌هایی است که این بیماری را تسکین می‌دهد.

این بیماری اغلب به برخی از گزینه‌های درمانی مقاوم است، بنابراین مدیریت آن بدون درمان استاندارد می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. شما و پزشکتان ممکن است مجبور باشید گزینه‌های درمانی مختلفی را بررسی کنید، از جمله:

کورتیکواستروئیدها: پزشک شما ممکن است کرم، پماد یا لاک ناخن کورتیکواستروئیدی را تجویز کند. برای اینکه کورتیکواستروئیدها به‌طور موثر این عارضه ناخن شما را درمان کنند، باید به بستر ناخن و ناحیه انگشتان شما که در آن ناخن شروع به رشد می‌کند (ماتریکس ناخن) برسند؛ البته این شیوه کمی دشوار است. ممکن است مجبور شوید دارو را تا دو بار در روز مصرف کنید و احتمال دارد که حداقل چهار تا شش ماه بهبود قابل‌توجهی مشاهده نکنید.

تزریق دارو: در موارد جدی‌تر پسوریازیس ناخن، پزشک ممکن است از یک سوزن نازک برای تزریق دارو به پوست اطراف ناخن‌های شما استفاده کند. این داروها ممکن است شامل اتانرسپت، آدالیموماب یا اوستکینوماب باشند.

داروهای خوراکی: در موارد جدی‌تر پزشک ممکن است داروهای مایع یا قرص‌ تجویز کند. این داروها ممکن است شامل متوترکسات، سیکلوسپورین یا آپرمیلاست باشند.

فتوتراپی: فتوتراپی از اشعه ماوراءبنفش لامپ‌های مخصوص استفاده می‌کند. پزشک شما ممکن است از دارویی به نام پسورالن همراه با اشعه ماوراءبنفش A (PUVA) یا فرابنفش B (UVB) استفاده کند. امواج نور ماوراءبنفش در فتوتراپی می‌تواند به برخی از اختلالات پوست و ناخن از جمله پسوریازیس ناخن کمک کند.

لیزر درمانی: دیگر روش درمانی استفاده از لیزر رنگی پالسی (PDL) برای هدف قرار دادن رگ‌های خونی زیر ناخن‌های شما است می‌تواند شدت این عارضه پوستی را کاهش دهد. درمان های لیزر درمانی معمولا هر شش ماه یک‌بار انجام می‌شوند.

همان طور که اشاره شد پسوریازیس ناخن یک مشکل سیستم ایمنی است. به‌طور معمول، سلول‌های جدید پوست هر 28 تا 30 روز رشد می‌کنند. در افراد مبتلا به پسوریازیس، سلول‌های جدید رشد کرده و هر سه تا چهار روز یک بار به سطح پوست حرکت می‌کنند که باعث ایجاد بثورات پوستی می‌شود.

پسوریازیس ناخن مسری نیست. از طریق تماس پوست به پوست یا شیوه‌های دیگر، به فرد دیگری منتقل نمی‌شود.

برای اینکه به پسوریازیس مبتلا نشوید، باید این 10 اصل را رعایت کنید:

1. از کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده کنید.
2. از پوست خود مراقبت کنید.
3. سعی کنید در معرض هوای سرد و خشک قرار نگیرید.
4. آبرسان‌ها را فراموش نکنید.
5. در صورت امکان مصرف داروهایی مانند لیتیوم، پروپرانولول و کینیدین را محدود کنید.
6. مراقب خراش‌ها، بریدگی‌ها و عفونت‌ها باشید.
7. آفتاب بگیرید اما نه بیش از حد!
8. از استرس دوری کنید.
9. الکل را حذف کنید.
10. ورزش کنید، تغذیه‌تان را اصلاح کنید، مراقب وزن‌تان باشید.