لحظه خداحافظی «ماه دوم زمین» با زمین + عکس

به گزارش بهداشت نیوز، این ماه کوچک که با عنوان «ماه دوم زمین» نیز شناخته می‌شود، نزدیک به دو ماه در دام گرانش زمین گرفتار شده بود و سرانجام از ما خداحافظی کرد و پیش از بازگشت به منظومه شمسی، در تصویر جدیدی از تلسکوپ دو متری دوقلو در اسپانیا شکار شد.

سیارک نزدیک به زمین 2024 PT5 در 29 سپتامبر 2024 تحت تأثیر گرانش سیاره ما به دام افتاد. از آغاز این رویداد، دانشمندانی که در حال مطالعه این «ماه دوم زمین» بودند، از جمله کارلوس دلا فوئنته مارکوس از دانشگاه کامپلوتنس(Complutense)  مادرید، آگاه بودند که این یک «اقامت موقت» خواهد بود که بیش از چند هفته طول نمی‌کشد.

این پیش‌بینی سرانجام در روز دوشنبه 25 نوامبر زمانی که PT5  2024 زمین را ترک کرد تا به خانه خود در کمربند سیارکی آرجونا بازگردد، محقق شد. این کمربند سیارکی در مداری نزدیک به زمین در فاصله متوسطی در حدود 150 میلیون کیلومتر از خورشید به دور آن می‌چرخد.

سیارک «ماه کوچک» از کمربند سیارکی آرجونا(Arjuna) سرچشمه می‌گیرد که یک کمربند سیارکی ثانویه ساخته شده از سنگ‌های فضایی است که در مداری بسیار شبیه به مدار زمین به دور خورشید می‌گردند و در فاصله متوسط ​​​​حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر از خورشید قرار دارند.

این سیارک با عرض تنها 37 فوت برای اکثریت آسمان‌نگاران واضح نبود.

مارکوس و همکارانش آن را با تلسکوپ دو متری دوقلوی(TTT) مطالعه کردند. این کار به این تیم اجازه داد تا تعدادی اکتشاف در مورد این سیارک انجام دهند، از جمله این واقعیت که ترکیب آن نشان می‌دهد که می‌تواند قطعه‌ای از ماه باشد که در اثر برخورد یک سیارک با ماه از آن جدا شده است.

نظریه اصلی شکل‌گیری ماه که «فرضیه برخورد غول‌پیکر» نامیده می‌شود، نشان می‌دهد که همدم وفادار زمین زمانی متولد شده که یک برخورد عظیم در حدود چهار میلیارد سال پیش، مواد مذاب را از زمین پخش کرده و در نهایت سرد و متراکم شده است. این بدان معناست که زمین احتمالاً پدربزرگ این «ماه دوم» یا «ماه کوچک» است.

منشاء گرفتن این قمر کوچک از ماه زمین، بیشتر توسط طیف‌های آن مشخص می‌شود که نشان می‌دهد ترکیب شیمیایی آن به خوبی با مواد ماه که توسط ماموریت‌های لونای روسیه و ماموریت‌های قمری آپولوی ناسا به زمین آورده شده است، مطابقت دارد.

رصد و تجزیه و تحلیل سیارک «PT5 2024» نشان می‌دهد که ممکن است از موادی که از ماه اصلی زمین پس از یکی از برخوردهای قدیمی که ماه را تحت تاثیر قرار داده است، متولد شده باشد، چرا که سطح آن مانند ماه دارای حفره‌ها و دهانه‌های برخوردی است.