پنج باورغلط درباره بیش‌فعالی

به گزارش بهداشت نیوز، دکتر جمال شمس  اظهار کرد: همانطور که متاسفانه نسبت به سایر بیماری‌های جسمی باور‌های غلطی وجود دارد، در مورد بیماریهای روان و بیش فعالی((ADHD نیز تصورات اشتباهی بین مردم رایج است.

وی با اشاره به اینکه باورهای غلط خصوصا در مواجه با سلامت بدن، تهدیدی برای سلامت است، افزود: نتیجه این تصورات فرآیند درمان را با تاخیر مواجه خواهد کرد و در بسیاری از اختلالات زمان طلایی از بین خواهد رفت.

این متخصص روانپزشکی دانشگاه ادامه داد: برای مثال فردی را در نظر بگیرید که سال‌ها با بیش فعالی در مدرسه و دانشگاه درگیر بوده، این فرد همیشه برای ارایه و یادگیری درس‌هایی که با ساعت‌ها مطالعه به دست آورده، دچار مشکل است و این مسئله منجر به ایجاد بیماری‌های مثل اضطراب و یا افسردگی در او می‌شود، اگر در همان سالهای اولیه، بیش فعالی این فرد تشخیص داده می‌شد، حتما دستاوردهای بیشتری را کسب می‌کرد.

1-وی این موضوع را که دختران به بیش‌فعالی مبتلا نمی‌شوند و این مسئله غالبا مبتلابه پسران است را از اساس اشتباه عنوان کرد وافرود: به طور کلی دختران نسبت به پسران کم‌تحرک‌ترهستند به همین دلیل برخی افراد فکر می کنند دختران مبتلا به بیش‌فعالی نمی‌شوند و این اختلال را در آنها دور از تصور می‌دانند.

دکتر شمس با تاکید بر اینکه اختلاف ابتلای دختران به بیش‌فعالی در مقایسه با پسران، زیاد و یا معنا دار نیست ادامه داد: این اختلاف آنقدر زیاد نیست که بخواهد ی برای تشخیص و تصمیم گیری به حساب بیاید.

وی اضافه کرد: مشکلی این باورغلط، عدم مراجعه والدین دارای فرزند دختر به روانپزشک است ضمن اینکه اگر این بیماری درمان و یا تشخیص داده نشود، اختلال در فرد گسترش یافته و حتی باعث ایجاد بیماری‌های روانی مثل اضطراب، شخصیت ضد اجتماعی و دیگر مشکلات روانی در بزرگسالی می‌شود.

2-دکتر شمس رابطه بین بیش‌فعالی و تربیت را از اساس غلط دانست و ادامه داد: در بسیاری از جلسه‌های درمان بیش فعالی که پدر و مادر کودک حضور دارند، والدین احساس گناه می‌کنند که شاید نیاز بوده بیشتر مراقب کودک باشند تا فرزندشان به بیش‌فعالی مبتلا نشود، این احساس گناه از این باور اشتباه سرچشمه می‌گیرد که "بیش فعالی نتیجه تربیت ناصحیح است"، اما واقعیت این است که اینطور نیست، برای مثال بی‌قراری، پرتحرکی و حرکات تکانشی از نشانه‌های بیش فعالی است که معمولا در خانواده‌ها باعث بروز مشکلاتی می‌شود، بنابراین با این که ساختار و تربیت در بیش فعالی مهم است اما تنبیه کردن کودک یا سرکوب کردن این نشانه‌ها در دراز مدت اثر معکوس دارد.

وی با انتقاد از اینکه برخی رفتار‌ها و شیطنت‌های کودک  مبتلا به بیش‌فعالی را به حساب تربیت ناصحیح والدین می‌گذارند، گفت: والدین نیز به مرور خود را مقصر می‌دانند و احساس می‌کنند که بین تربیت و بیش‌فعالی رابطه‌ا‌ی قوی وجود دارد به همین دلیل است که مداخله روانشناسان و متخصصان در بیش فعالی و چنین مواردی لازم است و حتی ممکن است نیاز به دارو درمانی باشد.

3-این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با بیان اینکه بسیاری از مبتلایان به بیش‌فعالی متهم به تنبلی می‌شوند ادامه داد: این مسئله باعث احساس حقارت و در نتیجه کم شدن انگیزه در آن‌ها می‌شود.

به گفته دکتر شمس افراد دارای بیش‌فعالی نیاز بیشتری به یادآوری، نظم و برنامه‌ریزی برای انجام کارهای خود دارند، خصوصا کارهایی که نیاز به تمرکز فکری طولانی مدت دارند را که معمولا بی‌توجهی، بی‌نظمی و کمبود انگیزه از نشانه‌های بیش‌فعالی بوده و افراد پیرامون تصور می‌کنند که فرد دچار بیش‌فعالی تنبل است، اما حقیقت این است که افراد بیش‌فعال نیز به اندازه مردم دیگر علاقه به پیشرفت و موفقیت دارند اما در تمرکز کردن و ثابت قدم ماندن برای انجام کاری که برای دیگران یک کار ساده است دچار مشکل هستند.به همین دلیل گاهی انجام دادن کار ساده‌ای مثل پاسخ دادن به ایمیل یا نوشتن یک پیام برای یک فرد مبتلا به ADHD کار سختی به حساب می‌آید.

4-متخصص روانپزشکی دانشگاه با اشاره به اینکه بیش‌فعالی به صورت مستقیم یک تهدید برای سلامت فرد به شمار نمی‌آید افزود: این بیماری می‌تواند تاثیرات مخرب زیادی بر کیفیت زندگی شخص بگذارد، افراد دارای ADHD بیش از دیگران مستعد ابتلا به اضطراب، بدخلقی و سوء مصرف مواد هستند، در مقابل این افراد در رسیدگی به وظایف شغلی نیز دچار دشواری‌هایی هستند که باعث می‌شود همیشه از طرف مدیر خود مورد سرزنش قرار بگیرند، به همین علت همیشه در استرس از دست دادن شغل قرار دارند و این بلاتکلیفی باعث می‌شود که نتوانند از لحاظ مالی تصمیمات مناسبی بگیرند و این مشکل روی کیفیت زندگی آنها تاثیر خواهد گذاشت.

5-دکتر شمس اضافه کرد: تحقیقات انجام شده روی مغز یک انسان نرمال با یک انسان بیش فعال تفاوت‌هایی را بین این دو نشان داده، همچنین تفاوت‌هایی بین ترشح هورمون‌هایی مثل دوپامین، نوراپی نفرین و گلوتامات در این دو گروه مشاهده شده است و در این افراد تغییراتی در بخش‌هایی از مغز مشاهده شد که مسئول انجام کارهایی مثل برنامه‌ریزی، نظم و فعالیت‌های بنیادی بودند ضمن اینکه همچنین مطالعاتی که روی دوقلو‌ها انجام شد این نظریه را مطرح کرده که ژنتیک نیز بر بیش‌فعالی تاثیرگذار است به این شکل که در دوقلوها اگر یکی از آنها مبتلا به بیش فعالی بود احتمال اینکه دیگری نیز به این اختلال مبتلا باشد بسیار زیاد است.