آلمان و فرصت‌سوزی منع گسترش جنگ اوکراین

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ تصاعد بحران ناشی از جنگ اوکراین منجر به نگرانی برخی اعضای اروپایی ناتو شده است. اگرچه فرانسه و انگلیس موافقت خود را با استفاده اوکراین از موشکهای ارسالی در عمق استراتژیک روسیه اعلام کرده اند، اما صدراعظم سرزمین ژرمنها نتوانسته با این موضوع کنار بیاید. 

در پی صدور مجوز استفاده اوکراین از موشک‌های دوربرد اتکمز آمریکایی، روسیه در حملات تلافی‌جویانه از موشک جدیدی به نام "اورشنیک" استفاده و که 6 کلاهک را بر فراز دنیپرو آزاد کرد. صدراعظم آلمان خواستار خویشتن‌داری طرفین شد و تاکید کرد، استمرار روند کنونی می تواند منجر به وقوع بحرانهای کنترل ناپذیر شود. منظور شولتس از بحرانهای کنترل نشده، تبدیل جنگ روسیه-اوکراین به نبرد روسیه-ناتو است. 

واقعیت اینکه ژرمنها یکی از اصلی ترین بازندگان بسط دامنه جنگ اوکراین در اروپا محسوب می شوند

بهتر است شولتس تلاش نکند خود را تبدیل به بازیگر عقلانی و مدبر جنگ روسیه -اوکراین در برهه کنونی کند. همگان به خاطر دارند که سوسیال دموکراتهای آلمان در طول دو سال اخیر، به جای تمرکز بر چینش میز مذاکرات صلح و جلوگیری از تشدید بحرانهای ناشی از جنگ، به بخشی از بازی دولت بایدن در این آوردگاه تبدیل شدند.

اکنون در حالی که دونالد ترامپ تنها حدود یک ماه تا حضور رسمی در کاخ سفید فاصله دارد و زمزمه های پایان یافتن جنگ بر اساس معاملات واشنگتن-مسکو-کی یف در حوزه دیپلماسی پنهان پررنگ شده، صدراعظم آلمان نسبت به روند غیرقابل کنترل اخیر هشدار داده است. 


واقعیت اینکه ژرمنها یکی از اصلی ترین بازندگان بسط دامنه جنگ اوکراین در اروپا محسوب می شوند. برلین به عنوان اقتصاد اول اروپا، بیش از دیگر بازیگران در معرض مخاطرات ناشی از تعمیق منازعه در اوکراین قرار دارد. از این رو ژرمنها نمی توانند نقش خود در اوج گیری بحران و رسیدن آن به نقطه کنونی کتمان کنند. 

زمانی که مذاکرات موسوم به استانبول در سال اول جنگ اوکراین میان کی یف و مسکو در جریان بود، ژرمنها به بهانه اینکه منافع ناتو باید در این مذاکرات مدنظر قرار داده شود، با هرگونه توافقی در این مذاکرات مخالفت کرد. ارزیابی راهبردی ژرمنها این بود که گذشت زمان منجر به تسلط اروپاییان بر ابعاد نظامی، میدانی و فرامتنی مناقشه خواهد شد، اما این پیش فرض خطرناک و نادرست، اکنون تبدیل به پاشنه آشیل غرب در برابر روسیه شده است. 

لایه های پیچیده و تسلسل واری که یکی پس از دیگری در جنگ اوکراین خلق شده و خواهد شد، به سوی تصویری مبهم، اما تاریک هدایت می شود. کاهش تاب آوری افکار عمومی اروپا و آمریکا در قبال استمرار جنگ و از آن مهم تر، آغاز جنگی با ماهیت و مولفه هایی تازه، جایی برای خوش‌بینی غرب نسبت به آینده جنگ اوکراین باقی نگذاشته است. 

ابراز نگرانی صدراعظم آلمان، واقعی اما بسیار دیرهنگام است. اولاف شولتس باید همان سال 2022 میلادی به خود می آمد و نقش آفرینی سنتی حزب متبوعش (حزب سوسیال دموکرات) را جهت پایان دادن به جنگ ایفا می کرد. حداقل اینکه شولتس اکنون نسبت به دو سال قبل، بازی به مراتب سخت تری را جهت بازگرداندن صحنه جنگ به عقب ( قبل از سال 2021 میلادی) خواهد داشت.