مارال فرجاد پست جدیدی را در اینستاگرام منتشر کرد.
مارال فرجاد بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان16 مرداد 1361 در تهران متولد شد. او فارغ‌التحصیل لیسانس رشته عکاسی است و اصالتا اهل مرند و ترک زبان می باشند.او پست جدیدی را در اینستاگرام منتشر کرد و نوشت:
میرزا محمود خان زنبورک‌چی و چند سر عائله‌اش.
قصه‌ی ما به پایان رسید
اما قصه‌ی زنان این سرزمین پایانی ندارد
تاریخ گواه بر آن است زنان بزرگی از دل این خاک ریشه گرفته‌اند،رشد کرده‌اند و از سایه‌ی بزرگی آنها همگان منتفع شده‌اند. و نامشان در تاریخ شانه به شانه‌ی مردان ثبت شده است.
بی‌بی خانم استرآبادی،خدیجه افضل وزیری،مه‌لقا ملاح،زندخت شیرازی،زهرا کیا خانلری،روح‌انگیز سامی‌نژاد و……
بماند که از گذشته تا به امروزچند برابر مردان تلاش کرده‌اند تا جایگاه حقیقی‌شان را بدست آورند. و این راه اثبات و تلاش همچنان دراز است.
*******
پیشنهاد می کنم به تماشای (شبکه‌ی مخفی زنان )بنشینید نه فقط برای آنکه قصه‌ی جذابی به قلم آقای رحمانیان دارد.
یا افشین هاشمی آن را بسیار زیبا روایت و کارگردانی کرده
یا نورها و تصاویر زیبای آقای زرین‌دست عزیز یا بازی‌های جذابِ سیامک جان،آقای مهدی جان هاشمی ،خانم جان‌ها :شبنم،شقایق،یلدا،باران،لی‌لی،لیلا ،دخترکانِ میرزا و… که ماهرانه به نقش‌ها جان دادند و یک امیرحسین رستمی تماشا می‌کنیم که انگشت به دهان می‌مانیم. بلکه ببینیدش تا بدانیم ایران امروز چنین مردان و زنانی داشته و به خود ببالیم.
ببینید تا بدانید مادران،زنان و خواهرانتان هم‌کیش و هم نژاد با شیر زنانی هستند که سدهای جهالت،خفقان،تعصب‌های کورکورانه را شکستند تا مردان و زنان امروز دوشادوش هم روزگار بگذرانند.
0و ببینید تا چشمانتان از دیدن قصه‌ای زیبا و خوش ساخت سرمست شود.
این‌ها را نه فقط به عنوان عضوی از خانواده‌ی این سریال بلکه به عنوان یک تماشاچی همیشگیِ کارهای فرهنگی عرض کردم.
ماه‌ها تلاش شبانه روزی همکاران عزیزم (مرد و زن)بالاخره در سی پرده به نمایش درآمد و پخشش به اتمام رسید.
و البت این چند ماه کار شبانه روز (از شب‌کاری تا گرما و سرمای زیاد) برای هیچ‌کدام از خانم‌های گروه طاقت‌فرسا نبود، بلکه بانوان این حرفه به عشق ساخت این آثار و با آگاهی از مشقاتش پا به این شغل می‌گذارند.
و در پایان ،به هر علت و معلولی، هر نیت و اندیشه‌ای،هر باید و نبایدی و هر آن‌چه در ذهن دارید، لطفا ارجِ زنانِ سخت‌کوش این حرفه را به خاطر تماشای آثار همکارانشان چه یک ماه،چه چند ماه زیر سوال نبریم و آنان را رنجور و ناتوان جلوه ندهیم.سختی کار برای ما بی معناست.
