در آلبانی مشخص شد تیم ملی کشتی آزاد ایران بعد از المپیک ۲۰۲۴ پاریس با بازگشت پژمان درستکار پیشرفتی نداشته و البته انتقادها و ایراداتی هم به نوع کوچ او وارد است.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، مسابقات جهانی کشتی آزاد اوزان غیرالمپیکی در آلبانی برگزار شد و تیم ایران تحت هدایت پژمان درستکار نتوانست انتظارات را برآورده کند. تیم ایران که با رضا مومنی در ۶۱ کیلو، سینا خلیلی در ۷۰ کیلو، محمد نخودی در ۷۹ کیلو و کامران قاسم‌پور در ۹۲ کیلوگرم راهی تیرانا شده بود، تنها صاحب یک مدال برنز توسط نخودی شد و در هیچکدام از اوزان فینال را تجربه نکرد.

تیم ملی کشتی آزاد کشورمان در حالی با ۴ کشتی‌گیر در این رقابت‌ها شرکت کرد که سکان هدایت آن یکبار دیگر به دوست نزدیک و صمیمی علیرضا دبیر سپرده شده است. بعد از بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس، فدراسیون کشتی تصمیم به تغییر در رأس کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد گرفت و انتظار می‌رفت با جدایی محسن کاوه و بازگشت دوباره پژمان درستکار، کشتی آزاد در مسیر پیشرفت قرار بگیرد، اما عملکرد آزادکاران و نتایج آنها در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی، حقیقت دیگری را پیش روی کشتی ایران قرار داد. علاوه بر ناکامی مومنی و خلیلی، بدون شک تلخ‌ترین اتفاق این رقابت‌ها شکست‌های کامران قاسم‌پور مقابل عبدالرشید سعداله‌یف روس و البته دیوید تیلور آمریکایی در دیدار رده‌بندی بود. آنچه مشخص است اینکه نداشتن استراتژی مناسب و برنامه فنی مطلوب و اثرگذار به خصوص در کشتی‌های حساس مقابل رقبای نامدار، پاشنه آشیل تیم ملی کشتی آزاد در آلبانی بود.

فارغ از شکست‌های تلخ آزادکاران کشورمان در این مسابقات، نکته دیگری هم وجود دارد که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. توصیه‌ها و دستورات بی وقفه پژمان درستکار و احسان امینی از کنار تشک آن هم در شرایطی که مبارزه کشتی گیر با حریفش در جریان است، رویه‌ای درست و اصولی نیست. در چنین شرایطی احتمالاً مهم‌ترین مهارت کشتی‌گیران نه در دست و پاهاشان بلکه باید در گوش‌شان باشد. در حساس‌ترین لحظات مسابقه، دستورات مختلف از کنار تشک صادر می‌شود و در بعضی موارد اوضاع بدتر هم می‌شود، چون علیرضا دبیر هم از روی سکوها سعی می‌کند با صدای بلند توصیه‌هایش را به گوش کشتی‌گیر برساند!

این در شرایطی است که به عنوان مثال، حاجی‌مراد گاتسالوف سرمربی تیم کشتی آزاد روسیه، آرام و با حوصله و به دور از هیجان‌زدگی در کنار تشک حضور داشت و تنها در وقت استراحت ۳۰ ثانیه یا زمان‌هایی که کشتی متوقف می‌شد، نکات مدنظر را به شاگردش منتقل می‌کرد. تفاوتی هم نداشت که قهرمان نام‌آور و بزرگی از کشورش روی تشک باشد یا جوان و جویای نام، کشتی‌گیرش در مسابقه از لحاظ امتیاز عقب باشد یا از حریفش پیش افتاده باشد.

تعدادی از کارشناسان و مربیان هم این موضوع را برنمی‌تابند و یکبار غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد ایران در المپیک توکیو در مصاحبه‌ای گفت: «متاسفانه در المپیک توکیو کشتی‌گیر من نمی‌دانست حرف من مربی که کنار تشک هستم را گوش کند یا حرف آقای دبیر که در سکو بود.» دیشب هم هادی عامل در مواجهه با سؤال مجری برنامه در همین خصوص و اینکه آیا دستورات مستمر مربیان از کنار تشک به کشتی گیران کار درستی است؟ پاسخ داد: «وقتی دو مربی همزمان نکاتی را می‌گویند، کشتی‌گیر گیج و سردرگم می‌شود. گاهی دو نفر از کنار تشک و یک نفر از بالا می‌خواهند کشتی گیر را هدایت کنند. من اسم نمی‌آورم اما به مربیان این نکته را گفته‌ام.» حقیقت آن است که کادرفنی تیم ملی و در رأس آنها پژمان درستکار هر دانشی دارند را باید قبل از مبارزه به کشتی‌گیر آموزش دهند. آنها هر چه از تبحر و نقاط ضعف حریف متوجه می‌شوند را باید در آنالیزهای قبل از کشتی به شاگردشان بگویند و روی آنها بارها و بارها کار کنند تا ملکه ذهن کشتی‌گیر شود.