با وجود انتقادات فراوان از تیم ملی امیر قلعه‌نویی همچنان به تمجید همه‌جانبه از عملکرد شاگردانش مشغول است؛ گویی او در دنیایی دیگر به سر می‌برد.
به گزارش همشهری‌آنلاین، اگر قرار باشد از بزرگ‌ترین مشکل فعلی تیم ملی حرف بزنیم، شاید اغراق نباشد اگر به جداافتادگی این تیم از هواداران فوتبال اشاره کنیم. این فاصله حالا دیگر کاملا مشهود است و گاهی در تریبون‌های رسمی هم راجع به آن حرف زده می‌شود. اگر از زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی داستان صرف‌نظر کنیم، یکی از مهم‌ترین دلایل ایجاد و حتی تشدید چنین وضعیتی، مواضعی است که اهالی تیم ملی می‌گیرند. آنها دائما مشغول فخرفروشی هستند و در برابر هر نقدی، بی‌محابا پرخاشگری می‌کنند. این روح حاکم بر تیم، عملا باعث انزوای ملی‌پوشان شده و فضای بدی درست کرده. حالا دیگر سردمدار این داستان را باید شخص امیر قلعه‌نویی دانست؛ سرمربی محترم تیم ملی که انگار در یک جزیره یک نفره ساکن است و حوادث عالم را از آنجا مشاهده و تحلیل می‌کند!
چهارمین شکست در نیمه‌های دوم
روشن است که تیم ملی در بازی با قرقیزستان نمایش خوبی نداشت. شاگردان قلعه‌نویی در نیمه‌دوم این بازی هم مثل دیدار با کره‌شمالی به تمام معنا مقهور حریف متوسط خود شدند و با خوش‌شانسی محض به پیروزی دست یافتند. شاید بدبینانه به‌نظر برسد، اما گاهی حس می‌شود رقبا در شروع بازی تحت‌تأثیر اسم تیم ملی ایران و ستارگان بین‌المللی این تیم مخصوصا در خط حمله هستند. هراس آنها بی‌جهت هم نیست و روشن است که امثال مهدی طارمی و سردار آزمون چه می‌توانند بکنند، اما از یک جایی به بعد وقتی از پیله ترس بیرون می‌آیند، به شکل خوفناکی یک نمایش برابر ارائه می‌دهند و بیشتر از امروز، ما را از فردای فوتبال می‌ترسانند؛ زمانی که همین چند ستاره زهردار خط حمله را هم نداشته باشیم، فقط خدا می‌داند بدون ایجاد نسل و پشتوانه‌سازی، چه بلایی قرار است بر سرمان بیاید. در هر صورت قرقیزستان در نیمه‌دوم عقب‌افتادگی ۲گله‌اش را جبران کرد و خوش‌اقبال بودیم که سردار آزمون با استفاده از تنها موقعیت ایران در این نیمه، گل برتری را زد. در حقیقت تیم ایران نیمه‌دوم این بازی را ۲بر یک باخت؛ همانطور که در نیمه‌دوم دیدار با کره‌شمالی ۲بر صفر شکست خورد. تیم قلعه‌نویی ۲باخت دیگر هم در نیمه‌های دوم داشته؛ ۲بر صفر مقابل ازبکستان و یک بر صفر مقابل روسیه. این آمار به وضوح نشان از ضعف بازیخوانی کادرفنی تیم ملی دارد؛ پاشنه آشیلی که تلاش می‌شود پشت استفاده از تعابیر پرطمطراق پنهان بماند.
از چی تمجید می‌کنید؟
حالا برمی‌گردیم به نکته ابتدای مطلب و فاصله معناداری که بین تیم ملی و مردم ایجاد شده. در شرایطی که نمایش ضعیف ملی‌پوشان مقابل قرقیزستان با اعتراض گسترده هواداران و منتقدان همراه شده، قلعه‌نویی در نشست خبری بعد از بازی به تمجید از فوتبال هجومی تیمش پرداخته و گل‌های دریافتی را ناشی از اشتباهات فردی دانسته است! او می‌گوید مدافع یارگیر بازیکن قرقیزستان خوب عمل نکرده و ما گل خوردیم؛ خب آن‌طرف هم یارگیر سردار آزمون خوب نبود و آنها گل خوردند. این هم که می‌شود اشتباه فردی؛ نه؟ وقتی شما با وجود این نمایش‌های متزلزل مقابل رقبای کم‌نام و نشان اینطور جانانه از تیم‌تان دفاع می‌کنید و پز فوتبال تهاجمی ملی‌پوشان را می‌دهید، چطور می‌شود باورتان کرد و دوست‌تان داشت؟ متأسفیم، این فاصله را خودتان درست کردید و هر روز هم به آن دامن می‌زنید.
