لیلا نیکزاد: لذت کارگردانی در به تصویر کشیدن دنیای فیلمنامه است/ لوکیشن «کودکی» دوبار آتش گرفت
خبرگزاری برنا . ۱۴۰۳/۸/۲، ۸:۳۶
لیلا نیکزاد نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه کودکی که به چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم کوتاه راه یافته است در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ درخصوص چگونگی شکل‌گیری ایده فیلم و روند کارگردانی گفت: در ابتدا حدود پنج تا شش ماه به دنبال ایده‌ای مناسب بودم. با وجود اینکه چندین بار سعی کردم فیلمنامه‌هایی را بنویسم یا ایده‌هایی را از دیگران بپذیرم، هیچ‌کدام از آنها را مناسب ندیدم تا اینکه دوستم پناه خدایاری یک روز با من تماس گرفت و
ایده‌ای را پیشنهاد کرد. ایده بسیار کلی بود از او اجازه گرفتم و تغییرات زیادی را در آن اعمال کردم و سرانجام تبدیل به طرح و سپس فیلمنامه کودکی شد.
این کارگردان با اشاره به انتخاب بازیگران بیان کرد: بعد از نوشتن فیلمنامه، به دنبال بازیگرانی بودم که بتوانند نقش‌ها را به خوبی ایفا کنند. اولین و مهم‌ترین کاراکتری که باید برای آن بازیگر پیدا می‌کردم، نقش پدر بود. پس از دیدن عکس‌های مختلف، به بختیار پنجه‌ای رسیدم و از همان ابتدا مطمئن شدم که او برای این نقش مناسب است. پس از مدتی، فیلمنامه را برایش فرستادم و او بسیار استقبال کرد. از همان لحظه همراهی بسیار خوبی با پروژه داشت و در تمام مراحل کنار من بود.
نیکزاد درخصوص چالش‌های کارگردانی این فیلم عنوان کرد: فیلمبرداری در زمان تعطیلات عید بود و این مسئله باعث شد با مشکلاتی مانند کمبود تجهیزات نظامی روبرو شوم. نیاز به تجهیزاتی مانند اسلحه، لباس و برجک داشتیم و به دلیل تعطیلی ارگان‌ها، روند نامه‌نگاری‌ها بسیار طولانی شد. در طول فیلمبرداری دوبار لوکیشن ما دچار آتش گرفت و مجبور شدیم فیلمبرداری را برای مدتی متوقف کنیم. با وجود این چالش‌ها، ارتش نیروی زمینی همکاری بسیار خوبی با ما داشت و تجهیزات لازم را در اختیار ما قرار داد.
وی ادامه داد: با وجود همه مشکلات پیش آمده یک وقفه ۱۰ تا ۱۵ روزه در فیلمبرداری ما ایجاد شد. پس از آن مجبور شدم با برخی از عوامل خداحافظی کنم و به دلیل مسائل مختلف، آنها دیگر نتوانستند با ما ادامه دهند. در نتیجه، برخی عوامل جدید به تیم اضافه شدند و ما بخش دوم فیلم که مربوط به مرز بود را طی چهار روز فیلمبرداری کردیم. در کنار آن یکی دیگر از چالش‌هایم کار کردن با کودکی ۴ ساله بود. این کودک برای اولین بار جلوی دوربین قرار گرفته بود و من هم زبان او را نمی‌دانستم. شیطنت‌های خاص یک کودک این سن و عدم آشنایی او با محیط فیلمبرداری باعث شده بود که گرفتن بازی از او بسیار دشوار باشد.
نیکزاد درخصوص اکران فیلم کودکی در چهل و یکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: از آنجا که فیلم کوتاه اصولاً برگشت مالی ندارد، بسیار خوشحالم که فیلمم در جشنواره فیلم کوتاه تهران اکران می‌شود. طبیعتاً احتمال اکران‌های متعدد در سینما برای فیلم‌های کوتاه وجود ندارد، حتی اگر به فستیوال‌های دیگر هم برود در بهترین حالت آن را در میان افرادی که هم‌زبانم نیستند می‌توانم تماشا کنم؛ بنابراین یکی از مزایای جشنواره فیلم کوتاه تهران این است که می‌توانم در کنار دوستان، همکاران و عوامل فیلم، این تجربه را داشته باشم که برایم بسیار جذاب و هیجان‌انگیز است.
نیکزاد در پایان عنوان کرد: با توجه به اینکه تحصیلاتم در رشته کارگردانی است و علاقه زیادی به ساخت فیلم دارم. اهالی سینما من را به عنوان نویسنده می‌شناسند. یک نویسنده وقتی یک فیلمنامه می‌نویسد و به کارگردانی می‌سپارد نتیجه نهایی می‌تواند بسیار متفاوت باشد؛ بنابراین اگر خودم کارگردان باشم، می‌توانم جهانی را که در فیلمنامه خلق کرده‌ام، دقیقاً در فیلم هم ببینم. درست یا غلط بودن آن مسئله‌ای جداست، اما این یکی از جذابیت‌های فیلمسازی برای من است.
